e-tcetera.be – Plaats ruimen voor het ‘en’

‘Op zoek naar een beetje eigenliefde, een beetje zelfvervulling. Op zoek naar vergeving, naar mildheid.’ 

Lees hier de recensie online

Recensie: De Standaard – ‘Voor iedereen die pijn lijdt’

‘Laura van Dolron toch de vrouw is die meer dan eender welke comedian of cabaretier met beide voeten in de complexe werkelijkheid staat. Daar is volgens haar alles even belangrijk, van de kleinste gebaren en fijnste gevoelens.’

Lees hier de recensie in De Standaard

KnackFocus: ‘De wereld zachter maken, is haar missie’

Deze enge journalist is altijd benieuwd naar vers werk van de eigenzinnige, bloedeerlijke Laura van Dolron die in haar theaterwerk haar leven tegen het licht van enkele spots houdt en er vermakelijke en rakende inzichten in herkent waar elk mens wat mee kan.’ 

‘Het theater dat van Dolron brengt, is een genre op zich. Speciaal ontworpen decors, kostuums, meesterlijke belichting of een imposant fictief verhaal: je hoeft er niet naar te zoeken. Zij gebruikt haar leven als springplank om het over het leven te hebben.’ 

‘Ze staat op de planken in de kleren die ze die dag wil dragen, met de thee die ze op dat moment wil drinken en legt, kwetsbaar eerlijk, via haar eigen leven , haar vinger op de wonde van de buitenwereld waar vrouwen het slachtoffer zijn van besparende mannen, waar mensen hun pijn trachten te negeren in de plaats van er even rustig bij stil te staan, waar angst te fel en vriendelijkheid te weinig regeert. ‘

Lees hier de recensie op KnackFocus.be

Of lees de recensie hier als PDF op onze website

Met het Oog op Morgen

Theatermaker Laura van Dolron beleefde afgelopen week de première van haar stuk ‘De Nieuwe Laura’. Ze mocht voor slechts twee mensen per keer spelen, en legt vanavond uit waarom ze dat dan toch wilde.

Luister hier het fragment waar Coen Verbraak Laura interviewt

‘Ongemeen scherp geformuleerde en genereuze observaties.’

Lees hier de hele recensie

Trouw- Laura van Dolron staat voor een éénkoppig publiek ★★★★

Trouw over ‘De Nieuwe Laura’….Thema van de performance is de verhouding tussen theater en de wereld erbuiten. Via ogenschijnlijk lukrake anekdotes over optredens in tbs-klinieken, kritiek van collega’s of gedachten over een begrip als less is more. De manier waarop deze Laura het verschil tussen ‘Laura-werk en Laura-privé’ bepeinst, maakt je des te meer bewust van elkaar, ­elkaars relatie en professie. Het in onafgemaakte zinnetjes praten, het langs de neus weg van de ene naar de volgende associatie verspringen, wekt de indruk dat ze improviseert. Toch is de tekst volledig uitgeschreven. Dat is het knappe van haar presentatie.

Achteloos tot doordenkertjes over eigen werk en privé

De Nieuwe Laura is tevens een terugblik. Vaak gebracht als een haarzelf verrassend inzicht in eerdere ervaringen. Zo verleidt Van Dolron jouw brein haast achteloos tot doordenkertjes over eigen werk en privé. En zo wordt het alleen-zijn zomaar een samenzijn. Die gewaarwording zal de toekomstige toeschouwer op de theatertour, zodra dat weer mag, missen. Het fysieke samen zal dat vergoeden.”

Lees hier de de hele recensie

Een zoektocht, met de nodige omwegen en doodlopende weggetjes, naar de waarde van theater. Die zit hem volgens haar in eerlijkheid

Hou je in, wees professioneel

Ik prijs me gelukkig met de anderhalvemetermaatregel, anders was het denkbaar dat ik Van Dolron in de armen zou vliegen – en ik ken haar niet eens persoonlijk. En er is nog iets, ik moet vaak huilen van haar shows. Dat moet nu niet gebeuren, dat is gênant als je een one-woman bent. 

Lees hier de column van Joyce Roodnat in NRC