De Volkskrant, 21 december 2012
Door Karolien Knols
“Ik had moeite naar hem te kijken zonder te denken: nu moet je uit je rol stappen. Nu moet je zeggen: elke lantaarpaal dient zich aan voor verhanging”
“Dacht je toen: weg met Kan, ik ga iets anders doen? ‘Nee. Dit is zoals het altijd gaat: ik kom in conflict met mijn onderwerp en daar komt een voorstelling van. In dit geval ging ik me op een gegeven moment afvragen: maar laat ik niet ook, net als Wim Kan, maar één kant van mezelf zien? De bedachtzame, begripvolle, zachte kant?'”
Lees het hele artikel: