Bij Oostpool was jij met Willem te gast voor een livestream bina alle vragen…kregen een antwoord.
Inclusief fantastische muzikanten.
Een zeer inventieve leuke grappige interactieve samenspel.
Ik heb genoten,dankjewel.
Liefs,en knuffel
Beste Laura. Zaterdagavond naar je gekeken en geluisterd: Wat is nodig. De woorden: even niet en de pauzeknop hebben me geholpen om op vredige wijze om te gaan met een emotionele situatie.
Dank daarvoor.
Beste Laura,
Een fijne voorstelling was het vanavond de 27ste,vanuit De Studio; alsof we een gesprek hadden, zo gewoon. En tegelijkertijd bemoedigend en ontroerend, herkenbaar en…heerlijk helder! En ik heb toch wel gelachen hoor, ook al zat ik thuis en niet in de zaal. Dank je wel.
Hallo Laura,
Gisteren was ik in Utrecht bij je voorstelling aanwezig. Jij zet samen met je partners een hele fijne en vertrouwde sfeer neer. Ik voelde me vredig en liefdevol na je bijeenkomst. Ik denk dat dit effecet er bij mij is, omdat je bijeenkomst zo mooi waarderend is voor de mensen die er in voorkomen. ik lees je boekjes wij en liefhebben regelmatig. Houd van de intensiteit. Heel mooi. Dank dat jij jezelf uit zoals je dat doet.
Dag Laura,
In Groningen bezocht ik je voorstelling “ liefhebben”. Je was voor mij – hoe is het mogelijk gezien je staat van dienst – een onbekende. Je woorden maakten grote indruk op me.
Na de voorstelling je boekje met dezelfde titel gekocht.
Zojuist in een stille kamer het boekje uitgelezen. Degene die ik ben als ik dood ben las mee. Met een glimlach de laatste bladzijde omgeslagen.
Beste Laura,
Wat fijn om je maandagavond aan het werk te zien met je streaming voorstelling ‘Een antwoord op alle vragen’. Knap hoe er ter plekke een voorstelling wordt gecreëerd. Ook hulde aan je medespeler en muzikanten. Ik volg je al vanaf het begin van je carrière. Je hebt ooit de voorstelling MY NAME IS RACHEL CORRIE” gespeeld in de theaterzaal van ROC Friese poort in Leeuwarden waar ik toen docent was. Indrukwekkend. Inmiddels heb ik een aantal prachtige voorstellingen van je gezien en kreeg ik je boekje LIEFHEBBEN van je cadeau. Kortom, ik volg je met belangstelling en hoop van ganser harte dat je jouw eigen stijl tot in lengte van dagen volhoudt.
Een warme groet,
Gooitsen Eenling
Dank je wel Laura, dat je op deze indrukwekkende manier het leven en gedachtegoed van Janusz Korczak onder de aandacht brengt. Kinderen verdienen het dat zijn verhaal wordt verteld. Voor de 200 kinderen van toen en voor kinderen van nu.
Zeer indrukwekkend, je 4 mei lezing op de dam.
Kan er eigenlijk geen woorden voor vinden, wel veel tranen en dat is goed en mooi!
Zo zul je veel mensen weten te raken, opdat wij niet vergeten!
Dank hiervoor en mijn bewondering voor je moed!
Anke
Vandaag je 4-mei herdenking op Facebook gezien. Indrukwekkend. Ik ben heel blij dat je zo geïnspireerd ben geraakt door Janusz Korczak.
Graag zou ik een keer nader in contact komen om over de betekenis van Janusz Korczak voor deze tijd te spreken.
Ik ben voorzitter van de Nederlandse Janusz Korczak Stichting. Wij verspreiden het gedachtegoed van Korczak in Nederland via gastcolleges, publicaties etc. Zie ook http://www.korczak.nl
mail: info@korczak.nl
Gisteren in Antwerpen “Een antwoord op alle vragen” gezien.
Verwondering sloeg snel over in bewondering en dat is niet voorbij.
Fantastisch en heel knap.
Vorige week in De Kleine Komedie (Amsterdam) jouw voorstelling ‘Een antwoord op alle vragen’ gezien. Ik wist niet wat te verwachten, maar je hebt mij wel blij naar huis gestuurd. Wat een prachtige en ontroerende voorstelling. En bovendien, je hebt mijn vraag hoe ik nu verder moest leven, na het lezen van Sapiens *Harari’ & Feitenkennis (Rosling), beantwoord. Ik lees nu het boek ‘De meeste mensen deugen'(Bregman). Dankjewel voor je tip 🙂
Dag Laura,
Gisteren naar de voorstelling ‘Wat we normaal niet horen’ geweest. Een mooie, indrukwekkende voorstelling, maar wat een KUT stoelen had je voor het publiek besteld. Of maakte deze marteling deel uit van de voorstelling? Succes!
vanavond zat ik in de zaal bij theater kikker, bij Wat we normaal niet horen. Je zei dat je wel tot morgenochtend door had kunnen gaan met de verhalen, ik was graag gebleven! Na een flinke stortbui thuis aangekomen heb ik zo 9 punten opgeschreven die ik onthouden heb uit jullie verhalen, die ik bijzonder, nuttig, of bijzonder nuttig vond.
Dankjewel voor de puurheid, en ik kijk uit naar je volgende voorstelling en uitgave van de tekst.
Wat we normaal niet horen.
Een podium met 4 personen (Frank, Laura, Marcio en Steve) verspreid gezeten in een halve kring van 3 keer zoveel stoelen. Frank zit achter een drumstel, labtop en 2 gitaren, waarmee hij zich laat horen. En Laura, loopt en staat meer dan dat ze zit, vertelt.
Je verwacht dat de resterende stoelen in de loop van de tijd gevuld raken. En dat gebeurt ook. Laura roept haar gesprekspartners op, de een na de ander, ieder met een verhaal dat je normaal niet zal horen. Een verhaal van buiten over onze alledaagse wereld. Die blijkt dan ineens niet zo alledaags! Nee het gaat daar niet over “koetjes en kalfjes” of het weer.
Dankzij Laura hoor je dat de stoelen zich een voor een vullen. Ja, je hoort het confronterend goed. Als je je ogen sluit zie je ze zitten. Allemaal met hun eigen verhaal! Zo hoopvol, mooi.
En daarbij wordt ze terzijde gestaan en van aanvullingen voorzien door de andere drie, gevraagd en ongevraagd,”PUNT”
En dan op het eind komt in levende lijve Maria uit de zaal. Ze vertelt over haar leven en werken met de aan haar zorg toevertrouwden in de hospice. Ze was ooit bang voor de dood, zegt ze, maar sinds ze daar werkt niet meer.
Alles heel ontroerend, indringend en ver weg blijvend van de “small talk” die we normaal zo vaak uitwisselen.
Heerlijk helder, een open doekje, voor de volle lege stoelen….
Dag Godelief! Dank voor je lieve reactie! Dit jaar speel ik wel op Over het IJ festival met ‘Wat we normaal niet horen’. Deze gaat vanaf morgen op tournee langs een paar grote steden. Helaas sta ik dit jaar niet op Oerol. Hopelijk volgend jaar weer!
ps. Check hier de speeldata: https://2021.lauravandolron.com/speellijst
Dag Laura
Ik zou het zo fijn vinden je op Oerol terug Tre zien maar ik zie nog geen tekenen dat dit gaat lukken. Is er een kansje dat het toch nog gaat gebeuren?
Eind april je voorstelling in Lint beleefd. Het was een heel mooie voorstelling, die me een heel fijn en liefhebbend gevoel gaf. Nadien vertelde ik m’n man dat ik wat je vertelde, eigenlijk gewoon ook wel graag zou lezen.
En wat blijkt, je voorstelling bestaat ook in boek-vorm. Ik heb je boek dan ook meteen gekocht, en ben er super blij mee 🙂 !
Afgelopen dinsdag jullie voorstelling gezien in Gent. Eigenlijk wou ik bijna meedoen. Springen in die woorden, meefluisteren, meezingen en zoveel openheid laten voor alles wat mag zijn. Heerlijk om meegevoerd te worden in een totaalervaring waar eenduidigheid gewoon niet aan de orde is.
Petje af! Ook voor de muzikanten. Merci!
Laura, je laatste woorden uit de voorstelling in Gent hebben me echt opgeladen. Ik dacht er de laatste dagen vaak aan terug en dan kreeg ik zo’n glimlach op mijn gezicht en vroegen mensen ‘waarom lach je zo’. En dan vertelde ik over de voorstelling en moesten sommige mensen ook glimlachen (anderen snapten het niet, denk ik, of mijn samenvatting was te warrig) In elk geval, ik hoop dat de tekst ergens verschijnt. Dankjewel voor de mooie avond.
Bedankt Laura en mede-podiumbewoners voor jullie voorstelling in Gent. Ik kwam je naam meerdere keren tegen in de krant en op de radio. Ik was nieuwsgierig. Heel blij dat ik jullie mocht meemaken. Heel blij dat er ook in andere broeken wel eens pipi zit. Heel verbindend is dat.
Graag tot een volgende keer.
Ik heb de neiging om ‘dag’ te schrijven omdat ik het gevoel heb je een beetje te kennen, ook al ben ik compleet onbekend voor jou.
De vraag is natuurlijk of we een persoon ooit echt kunnen kennen.
En of dat er juist niet toe doet of we er ons heel ons leven mee moeten bezighouden.
Alleszins, ik wil je bedanken voor jullie prachtige voorstelling.
Het heeft mij doen lachen, ontroerd en met nog meer vragen achtergelaten.
Bedankt daarvoor.
Groeten,
Margot
Ps: terwijl ik dit schrijf, twijfel ik of ik het toch wel zou moeten sturen. Maar omdat je afsloot met liefde uitstrooien, doe ik het toch maar. Nog heel veel succes met jullie komende voorstellingen!
Dag allemaal, dank dat ik gisteren het spel ( letterlijk en figuurlijk) mee mocht beleven en een beetje doen gisterenavond in de voorstelling in Arnhem “een antwoord op alle vragen’.
Spelen is een belangrijk deel van mijn leven, en ook een zoektocht. Vooral hoe het spel vorm te geven als voorwaarde om erin te geraken. Daarvoor hadden jullie een mooi kader geschapen.
Het was mooi om te zien hoe jullie daarbinnen interacteerden, in een veilige setting waarin ook ruimte was voor uitdaging, experiment en kwetsbaarheid. De momenten van stilte waren wellicht nog het meest essentieel, dat je met elkaar even kan zijn zonder dat er direct iets moet, en kijken wat er dan ontstaat.
Veel succes en plezier met de rest van de performances! Hartelijke groet, Joep Everts
Ik lieg niet, want je bent de enige Laura die ik mocht ontmoeten. Of je moet de zon meetellen, die Laura, kan niemand overtreffen, anderzijds heb ik die nog nooit echt ontmoet.
Ik mocht genieten van je voorstelling met mijn geliefde. We wisten niet wat ervan te verwachten, ik was zeer aangenaam verrast. Heerlijk hoe je de dingen benoemd en ik heb graag geluisterd. Ik heb geluisterd, dus niet gesproken. Wat ik wel wilde doen, maar net niet deed. Je spreekt vanuit waarheden en realiteit. Maar, soms ook niet. Want, Milka, 1 van haar grootste productiesites van de chocolade staat in Herentals, België. Als ik in het mooie bedrijf rondloop, en geniet van de heerlijke geur van onze chocolade, zie ik geen enkel kind of slaaf werken aan dit eerlijke product. Maar mensen met passie en goesting en trots voor hun producten die ze met de grootste zorg bereiden en verpakken, zodat iedereen, ook de kinderen het kunnen “liefhebben”. Mensen zeggen vaak met die chocola “ik heb je lief”. Trots zijn op onze producten en vooral de mensen die gepassioneerd zorgen voor “a moment of joy”, dat is wat ook ik enorm “lief heb”.
Genoten van de voorstelling in Nijmegen. Mooi om te zien hoe al die antwoorden op al die vragen zich vormen tot een dichterlijke, muzikale, filosofische en humoristische voorstelling. Aanvankelijk dacht ik dat jullie mijn ingebrachte vraag niet goed hadden begrepen: Hoe ziet dansend denken er uit? Nee, je kunt niet dansen als je denkt, maar de vraag was niet of je denkend kunt dansen maar hoe dansend denken er uit ziet. Pas toen ik geinspireerd terug naar huis fietste besefte ik dat het antwoord op mijn vraag de voorstelling zelf was. Dank daarvoor!
Wat ik ervan vind? Prachtig! Een voorstelling waarna je je vragen mag/ moet stellen. Je gaat er in met 1 vraag. Je komt er uit met een veelvoud aan vragen. uit het leven gegrepen. Met muziek, grommend soms, brullend, twinkelend ook als gloedvolle vervulling van je bedenktijd. Heel spannend. Prachtig. Een free-jazz-band gelijk. Zij improviseren, in soli, in samenklanken op de thema’s die de zaal met haar vragen aanreikt. En zij genereren met hun antwoorden nieuwe vragen voor jou, ter bezinning, om mee te nemen. Heel mooi!. En dus ook aanleiding om weer te gaan luisteren en door te vragen enzovoort, enzovoort. Wat een groep!
Dank jullie wel voor deze inspirerende avond in Corrosia. Wat een prachtige antwoorden , waardoor ik leerde gewoon nu te zijn. En dat dat ook (goed) is. Jullie durfden dat te zijn met zoeken, vallen en opstaan… mooie muziek….
Jullie antwoord op mijn vraag over dementie ontroerde me zeer….. dementie is ook kunstenaar zijn in het nu… een troost…..en een waarheid…
Veel succes de komende avonden .
Dag Laura,
Onder de indruk (alweer) van je eerste twee voorstellingen op TAZ 2018. De derde avond heb ik je persoonlijk een briefje afgegeven in een gele envelop. Weet je nog? Ik wou toen liever naar het vuurwerk gaan kijken… Zou ik de tekst van de derde dag kunnen krijgen? Dat zou ik heel erg fijn vinden. Dankjewel!
Lieve groeten,
Geert
Beste Laura,
Dank je wel voor je heel mooie, persoonlijke voorstelling op Oerol. Voor mij was hij precies, precies goed.
Ik hoop dat de tekst verschijnt.
Lieve groet,
Roos
Dag Laura,
Wat fijn om op Oerol jouw voorstelling te hebben gezien! Ik sluit mij aan bij Paul en Lily (die ik niet ken, of weer wel gezien hun reactie). Het raakte me diep en ik zal nooit meer op dezelfde wijze naar bomen kijken. Ben Walden aan het lezen, mooie tip! Dus dank je wel.
Caroline
Wat hebben we genoten van je voorstelling op Oerol!
We hebben gelachen, gehuild én genoten, van je echtheid, eerlijkheid én je kwetsbaarheid!!
En voor ons, vooral ook door de eenvoud,de mooiste voorstelling van de elf (!) die we hebben gezien op Oerol!! Heel erg bedankt!!
Warme groet, van Paul en Lily
Dank je wel, Laura, voor de prachtige voorstelling gisteravond in Walhalla (Sartre zegt sorry).
Ontroerend mooi hoe je(jullie, want jullie doen het samen heel geweldig)mij weet te raken in het hart.
Ik heb de voorstelling jaren geleden gezien samen met een hele goeie vriend, in een tijd dat we beiden hunkerden naar liefde.
Nu kon ik genieten samen met mijn grote liefde naast me. Het kwam allemaal ongelooflijk binnen bij ons allebei. Bewonderenswaardig hoe je dat doet. Ik speel zelf ook maar jouw aanwezigheid en ‘niet-spelen’ is heel inspirerend.
Geniet van de voorstellingen die gepland zijn.
Met warme voorjaarsgroet,
Willem Ploum
Heb je vandaag bij de VTOI dag gehoord en wou je nog bedanken voor je geweldige poezie die mij echt raakte. Dank je voor dat er toch nog mensen zijn die ook voor de kinderen van Gaza de aandacht durven te vragen.
Indertijd met fam Liefhebben van je meegemaakt en daarna het boek aan zeker 15 boekjes daarvan aan vrienden gegeven. Nu net in Utrecht met fam en drie vrienden gevolgd. Geweldig! Wij spraken elkaar daarna over de Heilige Strijd van Beatrice De Graaf… daarin herken ik elementen uit de optreden. “Nee is niet genoeg” van Naomi Klein is ook in lijn met je voorstelling. Alleen kunnen we niet zoveel, maar een virus zoals jij verspreid is niet zo erg. Ik kreeg net nog twee gratis kaartjes voor WIJ via Filosofie Magazin… ik stuur nog meer mensen op je af. Ga door met je optredens..
In de kerk hadden we thema dienen en waste de dominee een aantal kinderen de voeten. Wellicht ook iets voor in het Theater…om autochtonen de allochtonen de voeten te laten wassen en niet de oren.
Ik heb net Liefhebben gelezen en vond een prachtig boek. Wij geef ik zaterdag cadeau aan een vriendin, maar zorg dat ik de eerste ben die het mag lenen zodra ze m uitheeft. Ik ga snel een kaartje voor een van je voorstellingen kopen want ik vind je een groot talent en word heel blij van je werk. Zo intelligent, grappig en liefdevol. Ik hoop dat er snel weer een boek uitkomt en dat veel mensen je boeken gaan lezen. Ik zal ze zo vaak mogelijk cadeau doen.
ik heb jou in Oostende ontmoet bij de voorstelling Wij. Het heeft een grote indruk op mij gemaakt, omdat ik ook zelf met dit thema bezig ben.
Ik heb jou daar ook beloofd dat ik op zoek zou gaan naar de tekst van jouw voorstelling Iemand zal het dan moeten doen.
Ik heb die tekst teruggevonden en zou hem jou graag bezorgen, maar ik kan deze file hier niet uploaden.
Als u mij een e-mailadres bezorgt, dan stuur ik hem door, met nog wat commentaar bij de voorstelling van Wij.
Bij deze stuur ik je een twee minuten dank e-mail. Dat komt uit de positieve psychologie. Ik stuur elke dag naar iemand anders zo’n e-mail. Ik doe het al een jaar en wil het de rest van mijn leven elke dag blijven doen. Het is erg goed voor mijn succes, geluk en gezondheid en ik maak er elke dag iemand blij mee. Voor meer informatie zie mijn site:
Ik heb je gezien op donderdag 24 november 2016 in de lux Nijmegen zie foto als bijlage. Ik heb na afloop van de voorstelling met je gesproken. Ik was degene in korte broek en t-shirt.
Ik wil je bedanken voor de voorstelling! Ik vond het erg leerzaam. Ik vond het erg interessant om eens na te denken wie wij nou als Nederlanders zijn. En je hebt gelijk. Het is heel moeilijk om iedereen in een groep te plaatsen. Toch is het denk ik wel waardevol. Ik vond dat je het erg goed bracht en dingen in andere perspectieven zetten. Ik vond het erg goed dat je zei dat ongeluk erg waardevol kan zijn, omdat je dan beter weet wat je niet wil. Ook vond ik het verhaal over socrates en de gifbeker erg sterk en het verband met keuzestress. Dat laat zien denk ik dat we ons zelf af en toe te serieus nemen. Dankzij jou verhaal zullen mensen anders naar zichzelf en de maatschappij gaan kijken denk ik. Ik vond het ook een mooi indirect compliment van jou dat je 20 jaar moet mediteren om niet te kunnen denken en je geest onder controle te kunnen krijgen.. Ik weet niet precies wat de tijd daarvoor is, maar ik had het zelf na een jaar lange elke dag yoga/meditatie doen al en heb het nog steeds. Mijn normale bewustzijn in een stille ruimte is eigenlijk een stille geest.
Ook vond ik het erg mooi dat je best wat zelfspot had en ik vond het bijzonder dat je zo uitgebreid de tijd nam om na te praten met al het publiek wat allemaal naar je toe kwam na afloop van de lezing. Ook vond ik je stem erg leuk om naar te luisteren.
Ik wens je succes met je verdere voorstellingen en met je zwangerschap!
Gisteren kreeg ik van een vriend je boekje ‘liefhebben’. Hij had het gelezen en wilde het aan iedereen geven. En zijn man ook. Ik wil het ook aan iedereen geven, omdat ik het gevoel heb dat ik weer een beetje beter begrijp wat liefhebben is. En ik begrijp mezelf er beter door. Dankjewel! Ik vind het heel mooi.
Beste Laura, Ik was gisteren bij je optreden in de Geertekerk in Utrecht.Het was prachtig wat je vertelde. Alleen één ding was jammer: ik zat op rij 2 aan de zijkant maar kon je vaker niet goed verstaan. Vanwege de akoestiek in de kerk natuurlijk. Maar toch… erg spijtig. Je tekst aan het eind van de avond ging echt te snel om te kunnen verstaan. Ik ben aan één kant doof, maar zat met mijn goeie oor naar je toe. Zijn er betere microfoontjes?
Hartelijke groet, Ellen
Hoi Laura, ik was gisteren bij je voorstelling. Wist je dat de Milka zin uit de inauguratierede van Paus Franciscus komt? Ik heb toentertijd de hele inauguratie live bekeken en alleen en juist dát zinnetje raakte me en is me bijgebleven. Groet …
Dat durf ik te zeggen omdat ik Liefhebben heb gezien en omdat het zo heerlijk allitereert. Ik moet je even vertellen waarom deze voorstelling zo’n therapeutische invloed op me heeft. En ik wil je graag iets teruggeven omdat jij je ziel ook op het podium uitsmeert. (note: is uitsmeren oneerbiedig? Dat doe je eigenlijk met een fabriekachtige smeerworst op een droge boterham.. zo bedoel ik het niet)
Mijn wezen komt samen in de zaal omdat jij met je zachte ware woorden het kleine meisje in mij roert. In mij woont ook een krachtige, stoere, ietwat ongevoelige vrouw die ook graag toneel speelt. Zij is enorm onder de indruk van je. Dat kleine meisje is een beetje bang voor deze krachtige vrouw. En de krachtige vrouw vindt dat kleintje maar een doetje. Maar tijdens je voorstelling omarmen ze elkaar en voel ik me één.
Ik hoop niet dat dit te wollig klinkt (dit is de krachtige vrouw die spreekt).
Dankjewel.
Laura,
In Bovenkarspel naar de voorstelling over de liefde geweest.Een unieke ervaring: zonder muziek, stiltes en diepdoordacht en soms o zo herkenbaar. Niet makkelijk.
Bedankt en ik wens je heel veel liefde voor en van je ‘kind op komst’
Frouwien Schoonhoven
Ik was afgelopen week bij liefhebber in Oostblok in amsterdam met mijn zus.
Ik zit momenteel in een heftige emotionele periode in mijn leven maar die door muziek en theater energie vooruit heeft.
In oktober bij Wij was mijn eerste Dolron ervaring .Ik was diep geroerd.
Liefhebber is tonen hoe lastig de eenvoudige schoonheid van liefde kan zijn.
Ik sluit me volledig aan bij Inge. Ik kreeg het boek van een vriendin te leen zonder dat ik erom gevraagd had. Ze zei Jij MOET dit boek lezen… Ik heb het verslonden, soms zo gulzig naar de woorden dat ik een paar lijnen terug moest omdat ik te snel las… en ik kon het pas uitlezen en teruggeven nadat ik het voor mezelf gekocht had. En ik heb ook meerdere exemplaren gekocht want ik wil het aan iedereen cadeau doen…
Hallo Laura,
Na je voorstelling Liefhebben in Alkmaar heb ik je boek gekocht voor mijn zus. Zij was zo geraakt door je tekst, dat zij er stukje van heeft voorgelezen tijdens de winterdriedaagse van het Centrum voor Zelfbezinning, waar zij een inleiding hield. En zo raken anderen weer geinspireerd en worden tot denken aangezet. Mooi toch? groet Mariet
beste Laura,
ik was gisteren met mijn 13-jarige dochter en haar vriendin in Den Haag. Wij waren, – zoals ik je vertelde -, zeer ontroerd en aangeraakt, en hebben nog lang doorgepraat over je voorstelling. Zo goed dat wat je zegt, en wat een mooie vorm; juist kiezen voor de kwetsbaarheid, en het laten zien van de rafelrandjes.
Vanavond luister ik naar het interview dat mijn man Lex Bohlmeijer met de Vlaamse schrijver en psychiater Dirk de Wachter had. Vanaf morgen te luisteren op ‘de Correspondent’. Wellicht heb je tijd om te luisteren; ik weet bijna zeker dat het tot je zal spreken. ga zo door! En veel geluk met je nieuwe kindje.
Beste Laura, afgelopen vrijdag 18-11 naar Wij geweest in Haarlem. Boeiende stand-up Filosofie. Het zou mooi zijn om je voorstelling niet alleen in theaters te brengen, maar ook in kerken, opleidingen voor… etc. etc. Dan groter bereik wellicht en andere of zelfde maar qua leeftijd en achtergrond andere WIJ groep die er ook notie van kan nemen. Want het is goed!
Zou hem wel ietwat inkorten, merkte dat mijn aandacht ietwat verslapte door de duur. Niet erg lang hoor overigens. Succes verder, Oh ja waar kan ik je tekst aanschafffen?
Per toeval heb ik het stukje dat je voorlas bij Brainwash Festival gehoord. Stil werd ik ervan, zo mooi, zo waar, zo menselijk. Ik zou het graag met vrienden willen delen, maar ik kan noch een filmpje, noch het stukje terugvinden.
Is er een mogelijkheid om het nog terug te zien/lezen/luisteren?
Bij voorbaat dank.
Genoten!
Dank je Laura voor je kwetsbare inkijk in ons kwetsbare wij. Dat we vluchtelingen niet goed kunnen net helpen omdat we zelf op de vlucht zijn… Hoe waar!
Het triggerde mij toen je twee keer meldde dat anderen voor jou hadden vastgesteld dat God (helaas) dood is. Dat paste voor mijn gevoel niet bij jou. Anderen napraten. Extra jammer, omdat ik zelf juist ervaren heb hoe via God een onuitsprekelijke groot en inclusief WIJ mijn leven is binnen gekomen. In de vorm van een zij.
Magistrale slotzin overigens!
Afgelopen vrijdag in de Frascati toevallig je verhaal mogen aanhoren (ik kende je niet en wist eigenlijk niet waar ik heen ging – dank mams). Hoe gaan we om met de grote wij? Ik vind de ‘kleine-wij’ (kids en relatie) al lastig genoeg, dus laat staan het groter verband. Hoe geef je daar vorm aan? Al is het maar om het voor onze kinderen leefbaar te houden en ze voor te bereiden. Ik pikte het volgende op: eer en wees dankbaar voor de offers van mensen voor ons, vier diversiteit, scheid zin en onzin, groei langzaam, en blijf je inzetten voor de ‘goede’ zaak. Dank.
Weer heel erg genoten van je voorstelling vanavond.
Als het zelfbewustzijn wat minder klein was geweest, was ik op het einde van de voorstelling uit mijn stoel geveerd. Bleek achteraf ook het geval te zijn bij mijn twee vriendinnetjes. Je hebt een staande ovatie van ons te goed!
Was vanavond in castellum en heb genoten van je voorstelling! Zo herkenbaar!
Als het aan mij had gelegen was het nog een uur stil en donker gebleven om te overdenken! Bedankt!
Gisteren in de kleine komedie gelachen en gehuild. Wat raakte de kleine kraam me, tranen die al lang waren opgedroogd stroomde met een mooi gevoel weer over mijn wangen. Het lief hebben van iets wat niet (meer) is. Het denkbeeldige doorgeef luik want er is zo veel liefde te geven. En de ontdekking voor mij dan althans dat je die liefde op zoveel andere manieren kan geven en wat gisteren nog zoveel meer inspiratie bronnen gaf. Dank je wel.
Mevrouw van Dolron, u bent een lieverd. En opeens herinner ik mij iets, mijn moeder vroeg mij altijd: “wat ben je van je moeder?” En dan moest ik natuurlijk zeggen: “een lekkere lieve schat”. Toen ik dat rond een jaar of 10 niet meer wilde zeggen, maakte ze mij midden in de nacht enigszins wakker, en vroeg ze het dan. Slaapdronken antwoordde ik dan: “een lekkere lieve schat”. Dat is liefde. Bij deze bent u een lekkere lieve schat.
Ik zat te denken; Een dvd zou je moeten uitbrengen! Volgend jaar t.g.v. valentijnsdag laten uitkomen.
Je boek lag niet eens in de winkel in Enschede, maar morgen haal ik mijn bestelling; eentje voor mijn lief en 2 kadootjes. Heerlijk, word ik blij van!
Vanuit Rosmalen helemaal naar Amersfoort voor een geweldige voorstelling. We hebben nog uren na zitten praten in de foyer en in de auto naar huis. Het heeft heel wat losgemaakt bij me. Ik ontdek veel meer de liefde om me heen waar ik normaal aan voorbij loop. Daar ben ik je zeer dankbaar voor. Na 40 jaar huwelijk weer verliefd op mijn vrouw. Dat is ook ware liefde.
U was aangedaan toen U vertelde in Orpheus (21/01/2016) dat de ‘vader’ van een weeshuis vrijwillig meeging met zijn Joodse weeskinderen toen zij in de oorlog werden afgevoerd. U moest een lange stilte laten vallen.
Al die tijd wilde ik opstaan om een ‘aanvulling’ te geven, maar ik durfde niet. Daarom nu alsnog … want het was die dag namelijk precies 73 jaar geleden dat hier “Het Apeldoornsche Bosch” werd ontruimd, een Joodse inrichting voor psychiatrische patiënten. Sommige verplegers vluchtten, anderen gingen vrijwillig mee in de trein naar Auschwitz tezamen met 1200 patiënten.
Die middag had juist de jaarlijkse herdenking plaatsgehad.
Wat een feest gisteren in de Griffioen. Prachtige voorstelling, geweldige zinnen, mooie gedachten, trefzekere woorden en een boel inspiratie. (Ik moet toch eens achter Andy Warhol aan, ook al mag ik hem niet;) Mijn man auditie laten doen is nu (hopelijk) verleden tijd. Ik was na jouw voorstelling in ieder geval weer vol van liefde!
11 December ben ik met mijn grote twintigers liefde naar je voorstelling geweest. Zij heeft nog even met je staan praten na afloop. Ik wilde daar niet bij gaan staan, was nog sprakeloos, maar wil je bij deze wel laten weten dat ik het een prachtige voorstelling vond. Grappig, ontroerend en bijzonder. Een ander genre. Mooi hoe je zo kwetsbaar en tegelijkertijd zo krachtig je verhaal doet en de mensen raakt waar de verhalen samenkomen. Ik heb mijn emailadres na de voorstelling al doorgegeven en hoop daarmee op de hoogte blijven van wat je doet. Met liefde, Henri
Ik was 11 december bij je in Den Haag en begon spontaan te klappen (het werkte wat verstorend, sorry) toen je aan het begin je voornemen uitsprak om ons in een ‘positieve liefdesspiraal om hoog te liften’. Jij zei toen tegen mij dat de intentie alleen niet voldoende was voor applaus, dat daarmee tot het einde gewacht moest worden. Je hebt je intentie om mij nog meer liefde te laten zien en voelen volledig en boven mijn verwachting krachtig en kwetsbaar waargemaakt. Dankjewel! En ik blijf bij mijn besluit om je (al) applaus te geven voor je intentie. Liefde zit hem voor mij juist in de intentie, want ongeacht de uitkomst, als het met liefde is gegeven is het een staande ovatie waard. En dat is jouw voorstelling.
lieve Laura .. ook ik zou mijn hoofd op uw schouder willen leggen… en dan zouden we niets zeggen … een logeerpartijtje …;) ik zag u een ganse tijd geleden op de try out in Gent (de Vooruit) en ik was verkocht …. bijna twee jaar later moest mijn 18 jarige zoon drie cultuurvoorstellingen bijwonen voor zijn studies .. ik overhaalde mijn gezin van vier in een avond “liefhebben” .. ze waren een ietsie sceptisch , niet te veel 😉 Mijn zonen (18 en 16) waren ontroerd , ogen werden geopend gesprekstof a volonte op weg naar huis .. wij waren in de voorstelling te Moorsele alwaar die dame wel heel snel na het doven van de lichten begon te klappen , BAM wat een kater (ik denk dat zij niet goed had geluisterd de laatste vijf min en klapte omdat het licht uitging en ze er gewoon vanuit ging dat het afgelopen was …) .. ik wilde nog even blijven zitten , alles in me opnemen, bezinken, bezinnen .. maar neen hop lichten aan klappen en weg … jij leerde ons om dat te aanvaarden en voor die dame te klappen (maar ik deed het niet met plezier ) en het heeft tot deze morgen geduurd om die dame te “vergeven” haha ik huilde nu en dan en wilde nu en dan roepen, maar ja haha dat is zo waar ! ik wilde jou na de voorstelling omarmen … een kankerlijdende vroedvrouw ben ik .. kan je nagaan hoe dicht jij op mijn huid zat …. je hebt mijn kinderen beroerd , zelfs mijn man was er stil van … we zien jou graag ! succes !!
Ik was bij de voorstelling in Zwolle. Wat een bijzonder begin van je voorstelling. Zo open, prachtig. Zelden meegemaakt. Mooie woorden en gedachtes die zo waar zijn (maar je moet verder leren kijken )Dat probeer ik nu.
Dank je wel voor de mooie inzichten.
Ook heb je me vaak laten lachen en glimlachen en bijna huilen.
Maar dat zie ik nu ook als lekker warm water op je wangen.
Wat was het een bijzondere voorstelling vanmiddag! Veel mooie, ware woorden en zo kwetsbaar en met zoveel liefde! Maar ook de stiltes waardoor ik tot mezelf kwam en merkte hoe jouw woorden over liefde mij raakten. Bedankt!
Afgelopen vrijdag mocht ik bij je in de zaal zitten bij Ins Blau. Naast dat ik het een mooie belevenis vond, heb ik misschien ook veel geleerd – dit weet ik nooit zo goed, of dat ik echt iets geleerd heb of dat ik maar denk dat ik dingen beter begrijp. Dit moet nog maar gaan blijken, lijkt me, maar oefenen kan geen kwaad. Vandaar een kleine bijdrage nu:
Iemand ervan weerhouden een fout te gaan maken, dat is liefhebben. Net zoals iemand die fout te laten maken.
Tijdens de voorstelling wilde ik je heel erg graag persoonlijk bedanken, met natte wangen en een open hart heb ik gisteravond naar je zitten kijken. Maar zoals je al zei kwam ik al gauw terug in de buitenwereld, waardoor het bedanken nu maar op deze manier moet.
Dankjewel, jouw woorden hebben mij moed ingesproken, nu nog kijken of ik moedig genoeg ben geworden.
Net in LUX Nijmegen je voorstelling bij mogen wonen. Deze avond was een surprise voor mij, een cadeau voor mijn verjaardag vandaag. En wat voor eentje!
Je hebt me ‘aangeraakt’… Dankjewel voor deze prachtige avond.
Laura, bedankt voor je woorden en je kwetsbaarheid. Ik voelde de liefde stromen en weet/wist dat liefde meer wordt, groter groeit, vermenigvuldigd, als we geven, loslaten en ons kwetsbaarbaarheid tonen. Ik was ontroerd. Tranen van warmte biggelden over m’n wangen.
Warme groet.
Lieve Laura,
Dank voor de heerlijke voorstelling van afgelopen donderdag in Utrecht.
Ik heb ademloos geluisterd, werd volledig ondergedompeld in jou en je verhaal. Zo volledig dat nadenken over waarom jouw voorstelling nu zo goed werkt, dat achter de ogenschijnlijke eenvoud een heel intelligent uitgedacht plan zat, pas lukte toen deze afgelopen was. Iets beschouwen gaat nu eenmaal niet als je er onderdeel van uitmaakt, en dat was ik als publiek: onderdeel en deelgenoot.
Dank ook voor hoe mild je reageerde op mijn rinkelende telefoon. Ik geloof er niets van dat je geen snedige reprimandes voor handen had, je koos er alleen voor deze niet te gebruiken. Ook dat is liefde
Toch even een berichtje na de wat bevreemdende nabespreking gisteren. Ik ben het met je eens dat je geen lieve tekst hebt geschreven. Volgens mij is dat ook de reden dat hij ‘werkt’ (tot verbazing blijkbaar van de Kikkerdirecteur).
De tekst maakte vooral zo’n indruk op mij omdat hij (ook) gaat over de tekortkomingen in het liefhebben en het verlies dat bij liefhebben hoort. De stomme series, de ruzies, de eindigheid en de dood. Tegelijkertijd open je daarbinnen een deur naar hoe het wel zou kunnen. Ik kan me voorstellen dat dat soms agressie opwekt (zoals bij Greg), maar ik denk niet dat het komt omdat de nieuwe mogelijkheden die je laat zien ‘lief’ zijn, maar eerder omdat ze angst inboezemen: je laten vallen, commitment, overgave.
Maar het was niet alleen de tekst, ook de luchtigheid waarmee je speelde. In die zin ben ik blij dat ik de voorspelling nu pas zie: juist omdat het nu minder over jou en jouw ervaringen gaat, kon ik er mijn eigen sores in kwijt. Zoals je al zei: als mensen met je meehuilen, gaat dat vaak over henzelf. Daarmee deed de voorstelling precies wat jij ons aanraadde: wonden krijg je toch wel, je moet ze wel zorgvuldig schoonhouden. Jouw voorstelling droeg een beetje bij aan die catharsis.
Succes met het vinden van een slot waar je tevreden over bent.
In april zag ik “Liefhebben” in Dendermonde en begin deze maand “Wat (nu) nodig is” samen met Steve Aernauts in Gent. Zo inspirerend; de kleine zorgen die soms groot lijken en soms ook best wel groot zijn, smelten even weg en als ze na een paar dagen terug komen, bekijk je ze anders en lichter. Door jullie die jullie ding doen: speels, lief, zacht maar ook moedig en sterk. Het is fijn om zo geraakt te worden. Na beide voorstellingen wilde ik blijven zitten voor nog zeker 3 uren meer van dat. Er is nog zo veel te vertellen. Doe zo verder aub: Cultuur in zijn mooiste en lichtste jasje!
Net mogelijkheden gezien in Den Haag. Vond het echt een heel goede voorstelling. Slimme tekst, heel goed spel van beide acteurs. Ik denk dat ik nog een keertje ga.
Lieve Laura,
Ik zag je voorstelling in Beveren zaterdag. Die heeft mij ontroerd, geboeid, verrijkt.
Wist je dat je mooier werd naar mate de voorstelling vorderde? Praten over de liefde, je liefde en verdriet delen met een ander maakt een mooier mens van ons zo veel is wel duidelijk.
Bedankt, Laura voor zoveel liefelijk inzicht en dat je die met ons wou delen.
liefs terug
Je voorstelling (26/11 Antwerpen) heeft op mij zo gewerkt dat ik ook alerter ben geworden voor blijken van liefde, ook in het gewone leven, niet alleen t.o. mijn partner, maar zelfs in het verkeer, een soort zachter worden van binnen, alsof mijn focus verplaatst is.
Zoals we door een cursus schilderen gevoeliger kunnen worden voor kleuren, en door een cursus muziek gevoeliger voor klanken, zo kunnen we gevoeliger worden voor liefdevolle omgang met mensen en dingen, gewoon door onze aandacht daar naar toe te laten gaan, op een liefdevolle manier, i.p.v. op een manier die vooral zoekt naar bescherming en/of laten gelden van het eigen ik. Het is een keuze die je kunt maken; het vraagt creativiteit en wellicht ook moed. Maar als je de keuze maakt, komt creativiteit en moed daarmee mee, heb ik het gevoel…
Dank je wel, Laura.
Dag Laura
Wat een mooi gesprek deze week in de grote, betonnen zaal in Dilbeek. Ontroerend en grappig, zoals je zei, dat zijn de mooiste momenten.
Gesprekken zoals onder de beste vrienden!
Af en toe heb ik je iets teruggezegd op ons gesprek dinsdag, maar je leek me zo op jezelf bezig daar vooraan. Of misschien lag het aan mij, en zei ik het niet luid genoeg.
In elk geval, zoals bij de beste vrienden, steeds welkom voor een kopje koffie/thee bij ons, als je in de buurt van Leuven. We zetten ons gesprek dan wel verder …
tijdens de voorstelling dacht ik met heel veel warmte aan zo veel mensen die ik zelf graag zie: mijn vrouw , die al wat ik schilder steeds mooi vindt, mijn kinderen die ik zo’n fijne mensen vind, mijn kleinkinderen, wanneer ze naar me toe lopen en ‘opa’ roepen, ik dacht aan warme en intieme momenten…Ik wil meer liefhebben.
Zottegem, 20 november 2014. Dolron vertelde op eerder belerende wijze over haar zelf. Ze gebruikte daarbij geen technieken. Niet met haar stem, niet met haar lichaam, niet in de ruimte, niet met geluid of licht.
Een goede tekst had iets kunnen redden maar ook die ontbrak. Dit was geen kunst, dit was geen filosofie, dit was cheap.
Gisteravond in Zottegem, genoten, soms emotionele momenten daarna met een stille glimlach. Liefhebben…heeft zoveel betekenissen en ik heb bepaalde mensen zeer lief…misschien op verschillende manieren…maar ik heb lief
Bedankt Laura om dit met ons te delen
Intiem, echt, emotioneel intelligent, warm, ontmoeting, persoonlijk, nieuwsgierig…naar de persoon Laura. Allemaal termen die in mij opkwamen toen mij werd gevraagd wat ik er van vond. Ik vind deze voorstelling de moeite waard om vaker te kunnen horen. Eén van de 32 gasten op 17 november aan de Vrijhof in Enschede, was ik. Ik kan van je houden, zelfs als je praat 😉 Mooie gedachten, mooi weergegeven. Wens je alle goeds met je mooie buikje en het unieke kind dat je in je draagt en samen met je lief!
gisteravond 7/11 in Corrosia “liefhebben” gezien,gehoord, gevoeld,….hartelijk dank!!
Indertijd ook genoten van “wat nodig is”…kijk al weer uit naar wat er in de toekomst nog gaat komen.
en.. ik wens laura c.s veel goeds voor de komende tijd.
lieve groet
Zondagmiddag 26 oktober in Breda’s Chassé theater zag ik voor de eerste keer Laura Dolron met “liefhebben”.
Zoveel invullingen voor het eerste gebod, geweldig!
Jammer dat ik haar niet eerder kende. Ik ga haar volgen.
Waarom kan zoiets niet één maal per jaar op de t.v.?
Elke dag 1 minuut aan deze voorstelling denken maakt mijn leven nog beter.
Dankjewel, Laura.
Ik heb je voorstelling vorige week maandag gezien.
Ik zit in mijn vierde jaar van de theaterdocent/theatermaker opleiding in Utrecht.
Ik moet dit jaar een eindregie maken en mijn voorstelling gaat over de zoektocht naar liefde.
Ik hou ervan als er in voorstellingen aan het einde alles afbrokkelt en niet meer goed komt, een beetje zwartgallig dus 😉
Door jouw voorstelling ben ik serieus gaan twijfelen of ik mijn voorstelling niet positief wil laten eindigen. Echt waar!
Dankjewel voor de mooie avond, met alle mooie anekdotes en ontroerende verhalen. Als mijn voorstelling speelt, ben je van harte uitgenodigd!
Ben al langer fan, en weer verrast en ontroerd. Een echte vakvrouw! Gewaagd om zo’n pleidooi voor de liefde te houden, zeker aan het einde van de voorstelling. Wijze lessen blijven bij.
Mooi om jouw ontwikkeling te zien.
Ik had nog nooit van je gehoord, maar zal je nu ook nooit meer vergeten. Ik zou het graag nog eens teruglezen allemaal, zoals je een goed boek elk jaar een keer uit de kast pakt en je verbaast hoe veel je al weer vergeten was. Dank je wel voor een prachtige avond in Utrecht!
We hadden een mooie avond en genoten van ieder woord. Hier en daar een traan weggepinkt en niet alleen bij mij en mijn man. Ik zag herkenning en instemming bij degenen die voor ons zaten. ze kropen steeds dichter tegen elkaar aan. Vandaag zaten we nog na te genieten en zeiden dat we je tekst wel op papier wilden, want er kwam zoveel voorbij! Leve de liefde Laura en wat zal jullie kindje dat in overvloed gaan krijgen!
Mijn man en ik stonden in de nes door onze tranen heen te lachen door wat je losmaakte bij ons met je woorden en je zijn, heel veel dank en heel veel liefde
Soms toch maar een intieme vraag stellen en doordringen.
Vroeg mijn dochter laatst hoe het nu met haar huwelijk ging na een aantal jaren en of ze nog gelukkig waren. Na onze uitwisseling daarover vroeg ze “En jullie”. Dat doet goed, dat is liefde.
lieve Laura , ik won twee ticketten via radio 1 … dus ik kwam jou opzoeken samen met een vriendin op woensdagavond .. ik had geluk , ik had die nacht vrijaf gekregen van mijn werk … zelden zo dankbaar geweest voor een extra nachtje ’thuis’ .. mijn vriendin , collega vroedvrouw naast me , af en toe een traan laten rollen , dankbaar voor uw mooie woorden … we zagen jou na de voorstelling in het cafe van de vooruit .. ik heb me ingehouden om naar jou toe te stappen, u bleef maar in gesprek, eerst met Wim Helsen en toen met anderen .. en we wilden uw privacy niet schenden .. niettemin, ik stuurde jou dank en warmte .. we duimen voor een vlotte bevalling en een wolk van een baby .. we zijn zeker dat jullie baby in een warm nest terecht komt … liefde is overal aanwezig.. dank om het ons nog een keer te tonen zoenzoen els
ik heb een show geschreven, een pop-opera en ga deze uitvoeren met een vrouwenband. 18 songs vertellen het verhaal van een jonge vrouw die losbreekt uit een moreel keurslijf.
Er is inmiddels een heel capabel creatief team, de band is bijna compleet, eind october gaan we een paar opnames maken en ik ben nu op zoek naar een regisseur die de puntjes op de i wil gaan zetten. Zou je geïnteresseerd zijn? Je kan voor de look en feel even kijken op http://www.noresign.com. Ik hoop van je te horen!
Lieve Laura,
Je voorstelling vanavond in de Vooruit heeft me heel erg geraakt. Al tijdens de voorstelling dacht ik: ik wil dit kunnen vasthouden, opnieuw kunnen horen, lezen, beleven, in alle rust, op mijn tempo… Een voorstelling is zo snel voorbij…
Ook ik heb in mijn leven al veel liefgehad, ben liefgehad, heb liefde gezien. Ook ik heb veel verdriet gehad, ben gekwetst, heb een kindje verloren. Maar ik ben nog steeds een vat vol liefde.
Ooit dacht ik dat iemand mijn vermogen om lief te hebben kapot gemaakt had. Hij had mij zo gekwetst, gebruikt, vernederd, dat ik dacht dit nooit meer te boven te kunnen komen. Niet dus – gelukkig maar!
Ik heb in dit leven geleerd niet al mijn liefde (al mijn verwachtingen, eigenlijk) te focussen op één iemand. Zoals je ook in de voorstelling zei, niemand kan daaraan voldoen, niemand kan dit aan. En, nog belangrijker voor mij, ik laat ook niet meer toe dat ik iemands enige focus ben. Ik kan niet voldoen aan al iemands verwachtingen. Dan kan ik mezelf niet meer zijn. Dan kan ik geen liefde meer geven, want dan wordt die liefde genomen, opgeëist…
Nu zoek ik dus mensen, omgevingen, situaties waar ik gewoon heel liefdevol kan zijn. Waar mensen vatbaar zijn voor een knuffel, wat hulp, een luisterend oor… En weet je wat? Het is besmettelijk! Het begon met een vriendin die ik een tijdje niet gezien had een knuffel te geven, toen zei iemand: ik wil ook wel zo’n knuffel, en nu begroeten we elkaar allemaal van de tango-school hartelijk, leggen we een pot samen om nog iets te drinken nadien, spreken we af om samen te gaan dansen of workshops te volgen. Iemand stelde voor om samen te gaan eten, waar ik jammer genoeg niet kan bij zijn…
Ik heb ondertussen ook een tantra-meditatiegroep gevonden waar ik me veilig en geborgen voel. Ze aanvaarden me, ook al kom ik vaak te laat, en ze nemen niet wat ik niet kan geven.
En ik heb een aantal vriend(inn)en en familieleden die samen met mij gegroeid zijn in dit proces. Mijn ouders zijn vroeg gestorven, maar de jongste broer van mijn moeder en zijn vrouw, met wie ik altijd al een goede band had, hebben die rol overgenomen. Zij zorgen mee voor mij en mijn broers, wij zorgen voor hun, en zij zijn grootouders voor onze kinderen.
Mijn beste vriendin ken ik al sinds de kleuterklas. We zijn zo verschillend, zij zo nuchter en ik zo gevoelig, we blijven als zussen. Met onenigheid en discussies, maar altijd zo verbonden. Op één of andere manier slagen we er altijd in om sorry te zeggen en elkaar opnieuw te vinden.
Mijn beste vriend ken ik ondertussen 25 jaar. Veel gevreeën, veel passionele gesprekken, hij sceptisch over mijn esoterische overtuigingen, ik afwerig tegenover zijn shamanistische experimenten, maar we blijven elkaar zien en inspireren (hoe melig dat ook klinkt). Onze binding heeft alle liefdesperikelen wederzijds doorstaan. En we blijven benieuwd naar elkaars pad.
Een moeilijk punt blijft mijn kinderen – ik heb er ondertussen vier. Ik geef hun al mijn liefde, en ik krijg er zoveel voor terug, maar ik zie ook waar ze het moeilijk mee zullen/kunnen hebben. Dan is het voor mij moeilijk om los te laten, om hen hun eigen pad te laten zoeken. Om niet te zeggen hoe ze iets moeten aanpakken, om hen pijn en moeite te besparen. Mijn oudste is 18, bijna 19. Hij denkt dat hij het allemaal beter weet, houdt zich niet aan regels, is onlangs zwaar over mijn grenzen gegaan. Zo moeilijk om hem te laten weten dat ik hem nog altijd graag zie, maar dat hij niet over mijn grenzen mag gaan. Zo moeilijk om te zien en te laten gebeuren dat hij het zichzelf zo moeilijk maakt… Liefhebben is ook loslaten…
Maar het blijft mij verbazen. We kruisen elkaars pad, als broer/zus, vriend(in), geliefde, familielid, toevallige passant, en we beïnvloeden elkaar. Het geeft onze levens een nieuwe wending, we nemen een stukje mee van elkaar.
Ik wens je het allerbeste. Ik ga niet zo vaak naar voorstellingen, maar ik ben heel blij dat ik die van jou heb mogen meemaken. Dank je wel, lieve Laura.
Veel liefs,
Annemie
Gisterenavond zag ik de uiterst mooie voorstelling Liefhebben in Vooruit.
Als een theatervoorstelling onder je vel kruipt als een wijze levensles die je opnieuw en opnieuw wil afspelen in je hoofd, dan is dat ook liefde. Vind ik. Bedankt Laura.
Ik zag gisteren ‘Liefhebben’ in Vooruit. De tranen hebben een hele voorstelling lang over mijn wangen gerold en na afloop ben ik aan een hels tempo huiswaarts gefietst om mijn dochter te knuffelen. Deze ochtend lag er een lief briefje van mijn man op de ontbijttafel. Om maar te zeggen, je voorstelling heeft hier niemand in huis onberoerd gelaten. Wij sturen grote stromen liefde alle kanten op. Ook naar jou. Bedankt, bedankt, bedankt.
Dank je wel voor je prachtige, ontroerende voorstelling! Hier een verhaal voor je archief!
Op mijn bureau prijkt een borduurwerk van een kabouter. Mijn oma maakte deze kabouter in mijn eerste levensjaar, haar ogen moe en haar handen trillend na de plotselinge dood van haar zoon, mijn oom. Vaak maakte ze fouten en vastberaden na elke mislukte poging haalde ze het hele werk uit, en begon ze overnieuw, als een moderne Penelope. Uiteindelijk heeft ze de kabouter, met veel grotere steken dan oorspronkelijk de bedoeling, afgekregen voordat ze stierf in de nacht na mijn eerste verjaardag. De kabouter waakt nu over al mijn falen, en opnieuw beginnen..
Lieve Laura, de nachtzoen gezien…ontroerend…en dubbel onroerend voor mij: eindelijk iemand die dat ontdekt en doorgeeft: door het verbannen van dood, misvormdheid, verdriet, ongeluk uit ons leven en onze samen-leving verbannen we ook de liefde. Daardoor is er volop ruimte voor uitstoting, afwijzing respectloosheid en wreedheid. Paradox: de jacht op geluk leidt tot vervreemding en liefdeloosheid. Xxxxx
Laura , wat ontroerend dat verhaal van je moeder en de dennetakjes , kreeg bijna tranen in mijn ogen . Prachtig dat je zo eerlijk over je verdriet bent. ik kom zeker kijken ben benieuwd xxxxx veel liefde naar jou
Liefhebben…
Ja graag!
Wat fijne lieve Laura dat je terug bent na een jaar van stilte
Je mag ons vertellen over liefhebben
Je mag ons laten voelen hoe dat voelt
Je mag naar ons kijken en ons laten kijken
Je mag zwijgen en ons laten nadenken
Leve Laura!
Welkom terug!
Liefs L
Hallo Laura,
Ik was op zoek naar de speellijst van ‘Ode aan de man’ Met mijn twee broers, 3 zonen, 3 kleinzonen en een echtgenoot was ik benieuwd naar wat jij over mannen te vertellen had. Maar ik begrijp, dat deze voorstelling is komen te vervallen en dat je even een time-out neemt. Lijkt me héél verstandig gezien de enorme produktie van de afgelopen jaren…. Kom lekker bij zou ik zeggen en we kijken uit naar je volgende programma. Misschien ga je ooit nog eens een voorstelling maken over de man…. Voorlopig zal ik het moeten doen met m’n eigen ervaringen…..;-)
Hartelijke groeten van Ans Numan.
Ik heb gisteren genoten van de intieme, feestelijke avond in Frascati. Aangezien ik de hele week in het ziekenhuis werk en mij bezighoudt met de behandeling van kinderen met een aangeboren hartafwijking is het nodig inspiratie te blijven houden. Binnen een organisatie als een groot ziekenhuis is dat niet altijd eenvoudig. De avond van gisteren heeft mij weer een enorme stimulans gegeven om een “utopische” wereld na te streven. Ik ben blij dat er zoveel positieve mensen rondlopen.
goedenavond mevr. Dolron,
Gisterenmiddag hoorde ik op de radio iets van uw “begrafenisvoorstelling niets dan goeds”
Deze fragmenten vond ik erg mooi en spraken me erg aan.
Mijn vraag is nu: is er ook een cd o.i.d te koop van één of meerdere voorstelling(en) met de begrafenisspeeches?
Ik zou het heel mooi vinden om er nog eens heel rustig naar te kunnen luisteren (en nog eens, en nog eens….)
Graag hoor ik van u,alvast dank.
Bedankt voor jullie voorstelling gisteren! Ik heb er enorm van genoten! Het was heerlijk om het van zo dichtbij te mogen meemaken en het samenhorigheidsgevoel te mogen voelen! Bedankt voor jouw gedachten en weten met ons te delen! Het allerbeste!
Vandaag in Gouda jullie voorstelling met grote instemming gevolgd. Wat ons inderdaad rest is geloof, hoop en liefde en van deze drie de liefde het meest. Paulus schreef dat al. Wat een prachtige fijnzinnige boodschap die jullie ons hebben meegegeven. Dank. Veel dank.
Vol ontroering heb ik zitten luisteren naar je preek vanochtend. Ik was er erg door geraakt. Ik durfde je niet goed aan te spreken, maar wilde je toch nog bedanken. Dus nogmaals: dankje, Laura!
Van het dappere meisje met de bril en het meisjeshandschrift.
Sartre behoort tot mijn erfgoed (ik ben Frans geboren), en ik ben oprecht verrast dat zijn invloed zo ver over de grenzen reikt, zeker na zo veel jaren. En dan hem te confronteren met zijn “erfenis”. Dat is behoorlijk fijzinnig. Wat zou Sartre daadwerkelijk zeggen als hij nu ineens weer in ons midden stond? Misschien eerder ” Zie je wel” dan “Sorry”. Hoewel ik je in staat acht hem te laten bijdraaien. Dank hiervoor, ik heb nog een glimlach op mijn gezicht.
Parel! Dat ben jij. Ze zeggen wel eens ‘geen parels voor de zwijnen’. Daar ben ik het niet mee eens en jij gelukkig ook niet. Jij geeft je parels kado en iedereen zal ze op zijn of haar manier ontvangen. Bij mij komen ze in ieder geval recht binnen en het steunt me enorm dat jij zo openlijk kwetsbaar durft te zijn en pleitbezorger bent van kwetsbaarheid, schoonheid etc. Mijn vriendin en ik hebben genoten gisteren van Sartre zegt sorry in Wormer. Ook complimenten aan Steve Aernouts, die ook geweldig was!!!
Met ogenschijnlijk gemak en gepassioneerde nonchalance biedt Sartre zijn excuses aan “het zwarte gat” , tussen aanhalingstekens. En natuurlijk is hard weglopen veel fijner dan naderen, Laura. De hersens zijn gekraakt, het stof is eraf geblazen. Ik wil jullie heel hartelijk danken voor deze mooie avond in Groene Engel in Oss
Service club Quota Zeist (vrouwenserviceclub) wil avond organiseren voor leden en genodigden om geld in te zamelen voor ons project. Is het mogelijk dat een optreden kan worden afgesproken? Welke kosten zijn daaraan verbonden?
Dag Laura, eergisteren naar je laatste voorstelling in Antwerpen geweest. Je eerlijkheid heeft me tot tranens toe bewogen. Bedankt daarvoor. Het nodigt de mensen in je publiek uit om zich ook zo kwetsbaar, eerlijk en puur te durven tonen. Het zaait wel verwarring, en dat is een mooie toestand om nieuwe dingen (over jezelf) te ontdekken. Je hebt ook mij geïnspireerd. Bent benieuwd naar je ‘Sartre’. Tot binnenkort dus…
Gisteren (27/12) de oudejaarsconference 2012 van Laura bijgewoond in Den Haag. Wederom een sterke voorstelling. Omdat zij kwetsbaarheid en weerbaarheid op unieke wijze weet te combineren ontstaat een spanning die de toeschouwer van begin tot eind pakt.
Oudejaars conference gezien (late voorstelling in NT gebouw). Gelukkig een keer een voorstelling die niet grof is en voldoende stof tot nadenken biedt. We komen zeker terug voor Sartre.
dag laura
19 dec echt een prachtige theateravond door jou in ins blau/leiden, je hebt echt een heel goede vorm voor jezelf gevonden!
als ik voor de try out toch iets mag zeggen: smoking is prima maar zorg dattie perfect zit zowel broek als jasje; en in elk geval géén bruine laarzen eronder: zwart en glim voor de pumps, veel succes en tot de volgende keer
Lieve Laura, gisteravond heb ik je gezien in de Verkadefabriek met de oudejaarsconference die duidelijk bij veel mensen verwarring teweeg bracht. Door jouw kwetsbare kant te laten zien en de maskers af te zetten kwam ik ook bij die verwarring, mijn eigen kwetsbaarheid, onvolmaaktheid. Wat fijn, dankjewel daarvoor. het leuke van verwarring is dat als je ernaar durft te kijken je een seconde van het inzicht af zit. Jammer dat ik je na afloop wel heb aangesproken maar niet even heb omhelst. Bij deze dus. Prachtige voorstelling !
bij toeval zie ik de herhaling van kunststof en zie jou en Koos P aan tafel zitten. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit van je gehoord; maar dat ligt meer aan mij dan aan jou. Wat me ‘greep’ was je opmerking over Jozef van de Berg. ‘ooit’ heb ik een voorstelling van hem bijgewoond, wat bijzonder veel indruk op mij maakte; maar vrij snel daarna verdween hij uit beeld. Jij weet meer van hem? Ik zou om die reden graag contact met je hebben.
enkele weken geleden zag ik jouw voorstelling in het kaaitheater in brussel. een paar dagen erna zag ik een tentoonstelling over romy schneider. je lijkt een beetje op haar. waarvoor ik hier typ, ik vond het een lastige voorstelling, het waren er 2. de eerste over iemand moet het doen irriteerde me soms echt. omdat het niet duidelijk is in hoeverre je speelt. ben je echt met het vliegtuig naar tibet gegaan? dan vind ik niet dat je jezelf erover schuldig moet voelen. je hebt gewoon een keuze gemaakt die niet ecologisch is maar daardoor ben je geen slecht mens. of over sojamelk hoef je je ook niet te schamen. toevallig had ik een vriend meegenomen die zich vaak nihilistisch kan opstellen. toen je vertelde over het feestje dat idealisten de losers zijn en nihilisten de geile bokken, keek ik zijn kant uit. hij lag te slapen.
ik had het gevoel dat je soms wat zelfmedelijden had? en daarom vind ik het eerlijk gezegd wat verontrustend dat er zoveel mensen zijn die het fantastisch vonden. of is dat net de bedoeling?
ik wil je hiermee niet kwetsen want waarschijnlijk verwar ik jouw personage met echte personen. waardoor ik er waarschijnlijk helemaal ingeluisd ben haha. veel geluk met je verdere voorstellingen. groetjes annabel
Dag Laura,
Ik wilde eigenlijk graag naar “Sartre zegt sorry” gaan kijken. Ik vind namelijk ook dat Sartre hoognodig eens sorry mag zeggen. Ik wilde graag weten of jij dat voor ongeveer dezelfde redenen vindt, als ik. Maar goed, de voorstelling was reeds in de voorverkoop compleet uitverkocht, vandaar dan maar kaartjes gekocht voor “iemand moet het doen”. Ik had graag de moed gehad om uw hand te komen vasthouden, maar durfde dat toch niet. Doen sommige mensen dat? En hoe voelt u zich dan?
Dag Laura,
Ik had veel over je gehoord en gelezen. Ik ben er vanavond speciaal voor uit Nijmegen gekomen, en het was het meer dan waard! Indrukwekkende voorstelling, met stof tot nadenken. Dank !
Zaterdag avond 19 mei j.l. zag en hoorde ik je voorstel(ling) in Frascati: Iemand moet het doen.In de Griffioen j.l.januari voor het eerst Laura ontmoet:Wat nodig is. Het is inderdaad nodig wat je doet en je doet het. Eerlijk, weg van de buitenkant, een spiegel wordt ons op een milde wijze voorgehouden, nieuwe ideeen gegeven.
A.s. woensdag weer naar Frascati, nu voor de sorry zeggende Sartre. Ik heb een dringende vraag. Kan jullie spreken langzamer gaan? Ik mis door het snelle spreken zoveel van wat jullie brengen. Mijn oren zijn niet zo gewillig meer, op de eerste rij zitten is absoluut nodig voor mij, maar dan nog blijkt dat ik veel mis.Ik wil zo graag niets missen van al dat nieuwe. Langzamer spreken zal zeker helpen, dan maar wat later naar huis. Veel liefs, Ybel.
Ik riep ooit, na je voorstelling “Wat nodig is”, hard door het applaus heen “Jullie zijn lief!”
Ik wil alleen maar zeggen dat ik het er nog warm van krijg als is er aan terugdenk, maar het nog steeds meen.
lieve laura
sinds ‘lieg ik soms’ heb ik bijna al je voorstellingen gezien en elke keer als ik je zie word ik weer evenveel geraakt. daarom kom ik ook steeds weer. zo goed als jij je voelt als je speelt, zo goed voel ik me als ik naar je luister, en daarna. ik zou zo graag je teksten lezen, of je voorstellingen thuis opnieuw kunnen zien op dvd, die je vast niet hebt. ook gisteravond weer, na ‘wat nodig is’. wat weer een heerlijke teksten. het voelt altijd overdreven om je na een voorstelling persoonlijk te vertellen hoe ik het vond. zo uniek ben ik niet, dat weet ik inmiddels, een illusie armer, heerlijk. toch wil ik het je graag laten weten (dan maar publiekelijk waar ik helemaal niet van houd). en wie weet kom ik er zo achter hoe ik je mooie woorden kan nalezen of zien. tot de volgende keer. Yvonne
Laura, wat wat dat weer een mooi stuk. Wat speelde die Ariane goed en ik herkende er zo Laura in. Je hebt iets moois geschreven en Ariane heeft het heel goed verwoord.Groet
Diepe dank aan Laura, Oscar en Steve: wat voelt het aanwezig zijn bij jullie avond toch o zo natuurlijk en verbonden ..alsof we dat al waren voordat we onze monologen begonnen te mompelen… merci 😉 (Seems? no not seems…it IS….)…constateerdegisterenavond in Antwerpen bij afloop met een glimlach dat mijn lichaam het liefst stil wilde blijven,maar dat mijn gedachten mij probeerde overtuigen om mijn respect te tonen via applaudiseren (het werd een half-om-half op de eerste rij, maar mijn hart geeft nog steeds een staande ovatie)
Liefs Manon
Beste laura,
ik vind het zo fijn dat je precies maakt wat er nu nodig is, in ieder geval wat ik nodig heb. je spreekt mijn angsten en twijfels uit over het leven en ook waar ik tegen beter weten nog in geloof: dat het allemaal toch nog zin heeft dat we er zijn. haha! de verdwaalde mens vindt zichzelf een beetje terug bij jou.
dat is toch het mooiste wat je kunt geven met kunst!
Ik ben Yves uit Antwerpen. We ontmoetten elkaar gisteren even na de voorstelling van Sartre zegt sorry in de Arenberg. Al waar ik onder zware invloed van jouw mooie en vooral ware woorden, en een korte nacht in een woelige tijd, jou om de tekst van het stuk vroeg. Ik moest je schrijven, zei je. Bij deze. Ik ben niet zo bondig. Ik heb geen twitter. Beeld je ook maar veel handgebaren in.
Het gebeurt niet vaak dat ik de moed heb om na een voorstelling de makers te feliciteren, al weet ik hoe hartverwarmend complimenten van vreemden kunnen zijn. Je zei in het stuk dat we geen stappen terug moeten nemen, maar juist dichter bij elkaar moeten komen. Het gebeurt ook niet vaak dat ik door een toneelstuk tot tranen toe bewogen wordt. Sterker nog, ik kan me eigenlijk niet herinneren ooit eerder tijdens een toneelstuk gehuild te hebben. Dat was tijdens het stuk waarin je tegelijkertijd het huwelijk deconstrueerde en tegelijkertijd er voor wilde gaan. Tevergeefs. Ik kan me tijdens een toneelstuk, hoe briljant ik ook dit vind, nooit volledig op enkel het stuk concentreren. Tijdens dat stuk beeldde ik me in dat ik die monoloog als toespraak op mijn huwelijk zou vertellen. Dat lijkt me een mooi plan. Ik zal je uitnodigen.
Ik behoor net als jij tot wat men het idealistische type noemt. Ik heb nooit erg van die term ‘idealisme’ of ‘engagement’ gehouden. Het doet me denken aan missionarissen. Tegelijkertijd impliceert het alsof het gewoon een gevoel of bezigheid is die wat evenwaardig is aan kleiduifschieten. Zoals elke familie zijn zatte oom heeft, heeft elke familie vast zijn sympathieke utopist, een goedgelovige.
Als iemand zegt dat hij of zij niet met politiek bezig is, dan is dat hetzelfde alsof ie beweert dat ie nooit naar toilet gaat. Al besef ik dat constipatie een wijd verspreid euvel is. Desalniettemin, vind ik en ik vind dat niet alleen, dat onze menselijke persoonlijkheid zo veel verder dan produceren en consumeren. Ik geloof in het beeld van een complete mens. Een beeld dat niet kan herleid worden tot arbeid en de dingen die hij bezit. De mens is meer dan een homo economicus maar ook iemand die ieder facet van zijn mens-zijn moet kunnen ontplooien. Intellectueel, cultureel, artistiek, sociaal, politiek, enzovoort enzoverder. Als de mens wordt herleid tot werk, zoals vandaag gebeurt, is hij eigenlijk geen mens meer.
Maar ja in tijden waar aanhalingstekens het grote verhaal zijn, is politiek niet het onderwerp waarmee je scoort op feestjes. Tenzij om alles af te breken. Anders ben je een utopist.
Zo werden ook degenen die vroeger voor gelijke burgerrechten, algemeen stemrecht voor mannnen en vrouwen, pensioenen, afschaffing van kinderarbeid, 8h werkdagen of een verenigd Europa zonder oorlog streefden, ook wat zuchtend bekeken. Voor de zelfverklaarde realisten van toen waren zij ook naïevelingen of utopisten.
Ken je het boek de ééndimensionele mens van Marcuse? Dat was in de jaren 1960 vrij invloedrijk. Volgens hem wordt de maatschappelijke orde niet meer door de arbeidersklasse gecontesteerd. De meerderheid van de mensen leeft in relatieve welstand. De behoeften zouden volledig door het kapitalisme bepaald en dus ingevuld worden. Zijn driften worden ingevuld door massa(status)consumptie. In de jaren 1960 waren dat dan de auto en televisie, nu zijn dat diensten op de markt die zich juist tegen het loutere materialisme kanten in de vorm van culinaire geneugten, wellnessweekendjes door trendwatchers met te dure brillen, de ervaringeconomie wordt genoemd. Terwijl geluk toch iets is dat onverwacht komt als bijproduct van iets anders en vrijheid iets anders is dan onbeperkte keuzestress.
Zolang de grote meerderheid vervreemd blijft van de doelstellingen en regeling van zijn werk, van waar zijn voedsel vandaan komt, van de natuur, van zijn medemensen, zullen alle zelfhulpboeken tevergeefs zijn, vrees ik. Want Marcuse hangt een wat rooskleurig beeld op van de westerse overvloedeconomieën. Ik denk dat er wél heel veel mensen fundamenteel ontevreden zijn met de gang van zaken. Vele mensen kunnen het zelf gewoon helemaal niet meer aan. Het probleem is dat mensen zich gewoon geen ‘andere wereld’ meer kunnen inbeelden en het daarom maar allemaal tot persoonlijke verantwoordelijkheid herleiden of de schuld op de moslims, de Walen, de Grieken of de babyboomers willen steken. Daarom knikte ik zeer hard toen Sartre zei dat iedereen zich politiek moeten engageren, i.p.v. op de bank bij psychiaters te liggen. Wie zegt dat er geen grote verhalen meer zijn, beperkt zich tot een bijrol in de stationsroman van het neoliberalisme dat van de ander Ik heb dan ook , de hel wil maken. Ik heb veel geknikt gisteren.
Maar zie mij hier tegelijkertijd weer grote woorden verkondigen en tegelijkertijd soms wel bang te zijn als er ’s nachts een Marrokaan op me afstapt, vooral met mijn eigen navel bezig te zijn, soms met een boog rond zwervers lopen, schuldig voelen over vliegtuiguitstoot. Ook de zoöon politikon is één al contradictie.
Ik las op je website dat je Douglas Coupland, Bill Hicks,Woody Allen en Lars Von Trier tot je belangrijkste inspiratiebronnen rekent. Dat verklaart waarom ik zo veel geknikt heb gisteren. Ik zou zo dezelfde namen kunnen opnoemen. Zeker Douglas Coupland heeft me meer veranderd of beïnvloedt dan sommige van mijn dichte naasten en hij zegt toch net als jou, dat ons leven iets moet betekenen, een verhaal moet hebben. Verhalen van individuen die in een wereld vol aanhalingstekens waar de scheidingswereld tussen fictie en werkelijkheid vager wordt en onze emotionele levenswereld volledig is doordrongen van popcultuur. Hij is ook gewoon keigrappig. Net als jij trouwens.
Ik besef dat ik hier eigenlijk weer veel te veel omwegen gebruik om te vragen of ik de tekst van Sartre zegt Sorry mag lezen. Ik kijk er erg naar uit om je weer te zien in de Arenberg in april. Dan hoop ik ook dat we langer kunnen praten. Veel succes met je volgende voorstellingen.
Ondertussen zal ik de laatste regel van Abbey Road in gedachten houden.
Had tot een maand geleden nog nooit van je gehoord. Twee voorstellingen verder – ‘Wat nodig is’ en de Oudejaarsconference heb ik het gevoel dat ik je al jaren ken. Op zoek naar die laag onder de snelheid van alle dag – dat wat blijft, de tijdgeest die langzaam transformeert. Dank je wel voor je prachtige voorstellingen.
Ach Laura, ik was, toen jij klein was en ook later toen je in Maastricht was, een vriendin van je grootmoeder, die je leven zo intensief volgde en daarvan verslag deed aan haar vriendinnen. Ik heb geen voorstelling van je gezien, maar volg je successen in de pers. Steeds denk ik weer: “Wat zou Aadje trots op haar kleindochter geweest zijn! Wat jammer dat ze deze grote successen niet meer heeft beleefd”
Een beetje raar, omdat dit zo in het openbaar te schrijven, maar ik weet niet, hoe je anders te bereiken.
Ga moedig voort
Lies
Beste Laura,
Ik heb veel voorstellingen van jou gezien; en vond ze allemaal bijzonder, maar ben er al weer veel van vergeten. Ik vroeg me af hoe dit komt en realiseer me dat ik bij jouw voorstellingen (een) plaatje(s)mis als kapstok voor mijn herinneringen (zoals in het Geheugenpaleis; Joshua Foer). De discipline uit ‘Wat nodig is’ probeer ik nu dus maar vast te houden…
Beste Laura,
Zou je gelegenheid en zin hebben een keer op te treden in de IJ-salon? We zouden graag een performance van je hebben op zaterdagmiddag 20 januari 2013, ja, tweeduizenddertien. De IJ-salon is een initiatief van de aanvoerder van de altviolen van het Concertgebouworkest in het Muziekgebouw aan ’t IJ. De concerten worden goed bezocht. Mijn taak is het voor een dramatisch moment te zorgen in het concert, dat vaak belicht wordt door Gé Wegmans. Wij wilden jou vragen en toen bleek dat je al eerder door iuemand van het orkest was gestrikt. Ik ben zo opdringerig omdat ik, als je ja zegt, het graag in de seizoensfolder wil hebben. Zou je me willen bellen of mailen= alph@xs4all.nl of 06 51 45 40 45.Bij voorbaat dank voor de moeite, Een hartelijke groet van Carel Alphenaar
Na de eerste voorstelling van Laura (was dat: Iemand moet het doen?) was ik geheel verkocht. Dat bleef zo na Sartre zegt sorry. Afgezet tegen deze hoge verwachting viel Wat nodig is mij een beetje tegen Voor mij als nuchtere bijna tachtigjarige had het een te hoog “je bent goed zoals je bent”-gehalte.
Maar…
Ik vond vanavond in Tilburg een geweldige voorstelling; ingetogen en rustgevend Nederlandstalig toneel, echt een unicum. Aanrader. Bedankt voor deze zeer prettige ontspannende ervaring vanavond. Ga zo door, Hans
Had jullie graag individueel een mailtje gestuurd, maar op deze manier komt het ook wel door.
Gisteren heb ik jullie samen in Frascati gezien. Het was alsof er twee spiegels op het podium stonden (en ik ben vast niet de enige die dit denkt). Ik ben nog nooit zo positief geconfronteerd als gisteren. Dank!
Loop nog steeds met een sereen gevoel in mijn lichaam en een lichte grijns op mijn gezicht.
Mvgrt Goudenschatkist
Bij Oostpool was jij met Willem te gast voor een livestream bina alle vragen…kregen een antwoord.
Inclusief fantastische muzikanten.
Een zeer inventieve leuke grappige interactieve samenspel.
Ik heb genoten,dankjewel.
Liefs,en knuffel
Beste Laura. Zaterdagavond naar je gekeken en geluisterd: Wat is nodig. De woorden: even niet en de pauzeknop hebben me geholpen om op vredige wijze om te gaan met een emotionele situatie.
Dank daarvoor.
Beste Laura,
Een fijne voorstelling was het vanavond de 27ste,vanuit De Studio; alsof we een gesprek hadden, zo gewoon. En tegelijkertijd bemoedigend en ontroerend, herkenbaar en…heerlijk helder! En ik heb toch wel gelachen hoor, ook al zat ik thuis en niet in de zaal. Dank je wel.
Nu pas heb ik je ontdekt
Balsem voor mijn ziel
Hallo Laura,
Gisteren was ik in Utrecht bij je voorstelling aanwezig. Jij zet samen met je partners een hele fijne en vertrouwde sfeer neer. Ik voelde me vredig en liefdevol na je bijeenkomst. Ik denk dat dit effecet er bij mij is, omdat je bijeenkomst zo mooi waarderend is voor de mensen die er in voorkomen. ik lees je boekjes wij en liefhebben regelmatig. Houd van de intensiteit. Heel mooi. Dank dat jij jezelf uit zoals je dat doet.
Dag Laura,
In Groningen bezocht ik je voorstelling “ liefhebben”. Je was voor mij – hoe is het mogelijk gezien je staat van dienst – een onbekende. Je woorden maakten grote indruk op me.
Na de voorstelling je boekje met dezelfde titel gekocht.
Zojuist in een stille kamer het boekje uitgelezen. Degene die ik ben als ik dood ben las mee. Met een glimlach de laatste bladzijde omgeslagen.
Dank voor je mooie woorden.
Beste Laura,
Wat fijn om je maandagavond aan het werk te zien met je streaming voorstelling ‘Een antwoord op alle vragen’. Knap hoe er ter plekke een voorstelling wordt gecreëerd. Ook hulde aan je medespeler en muzikanten. Ik volg je al vanaf het begin van je carrière. Je hebt ooit de voorstelling MY NAME IS RACHEL CORRIE” gespeeld in de theaterzaal van ROC Friese poort in Leeuwarden waar ik toen docent was. Indrukwekkend. Inmiddels heb ik een aantal prachtige voorstellingen van je gezien en kreeg ik je boekje LIEFHEBBEN van je cadeau. Kortom, ik volg je met belangstelling en hoop van ganser harte dat je jouw eigen stijl tot in lengte van dagen volhoudt.
Een warme groet,
Gooitsen Eenling
Dank je wel Laura, dat je op deze indrukwekkende manier het leven en gedachtegoed van Janusz Korczak onder de aandacht brengt. Kinderen verdienen het dat zijn verhaal wordt verteld. Voor de 200 kinderen van toen en voor kinderen van nu.
Zeer indrukwekkend, je 4 mei lezing op de dam.
Kan er eigenlijk geen woorden voor vinden, wel veel tranen en dat is goed en mooi!
Zo zul je veel mensen weten te raken, opdat wij niet vergeten!
Dank hiervoor en mijn bewondering voor je moed!
Anke
Vandaag je 4-mei herdenking op Facebook gezien. Indrukwekkend. Ik ben heel blij dat je zo geïnspireerd ben geraakt door Janusz Korczak.
Graag zou ik een keer nader in contact komen om over de betekenis van Janusz Korczak voor deze tijd te spreken.
Ik ben voorzitter van de Nederlandse Janusz Korczak Stichting. Wij verspreiden het gedachtegoed van Korczak in Nederland via gastcolleges, publicaties etc. Zie ook http://www.korczak.nl
mail: info@korczak.nl
Beste Laura,
Gisteren in Antwerpen “Een antwoord op alle vragen” gezien.
Verwondering sloeg snel over in bewondering en dat is niet voorbij.
Fantastisch en heel knap.
Nog veel plezier in het theater!
Dag Laura,
Vorige week in De Kleine Komedie (Amsterdam) jouw voorstelling ‘Een antwoord op alle vragen’ gezien. Ik wist niet wat te verwachten, maar je hebt mij wel blij naar huis gestuurd. Wat een prachtige en ontroerende voorstelling. En bovendien, je hebt mijn vraag hoe ik nu verder moest leven, na het lezen van Sapiens *Harari’ & Feitenkennis (Rosling), beantwoord. Ik lees nu het boek ‘De meeste mensen deugen'(Bregman). Dankjewel voor je tip 🙂
Ik zei je al na de voorstelling in Oostende 6/08/19: “Dank je. Punt”
Ik liet mijn mailadres niet achter en wil graag op de hoogte blijven van publicaties én voorstellingen, als dit kan.
Dag Laura,
Gisteren naar de voorstelling ‘Wat we normaal niet horen’ geweest. Een mooie, indrukwekkende voorstelling, maar wat een KUT stoelen had je voor het publiek besteld. Of maakte deze marteling deel uit van de voorstelling? Succes!
Opnieuw een indrukwekkende voorstelling van je gezien. Ik neem ’t weer met me mee. Dankjewel.
Vanavond (donderdag) de voorstelling in de Kikker gezien; een ode aan de (mede)menselijkheid, prachtig, dank je wel!
Hoi Laura,
vanavond zat ik in de zaal bij theater kikker, bij Wat we normaal niet horen. Je zei dat je wel tot morgenochtend door had kunnen gaan met de verhalen, ik was graag gebleven! Na een flinke stortbui thuis aangekomen heb ik zo 9 punten opgeschreven die ik onthouden heb uit jullie verhalen, die ik bijzonder, nuttig, of bijzonder nuttig vond.
Dankjewel voor de puurheid, en ik kijk uit naar je volgende voorstelling en uitgave van de tekst.
Groetjes myrthe
Wat een mooie liefdevolle voorstelling was het gisteravond.Zeer ontroerend en het blijft lang bij je.Dank!
Wat we normaal niet horen.
Een podium met 4 personen (Frank, Laura, Marcio en Steve) verspreid gezeten in een halve kring van 3 keer zoveel stoelen. Frank zit achter een drumstel, labtop en 2 gitaren, waarmee hij zich laat horen. En Laura, loopt en staat meer dan dat ze zit, vertelt.
Je verwacht dat de resterende stoelen in de loop van de tijd gevuld raken. En dat gebeurt ook. Laura roept haar gesprekspartners op, de een na de ander, ieder met een verhaal dat je normaal niet zal horen. Een verhaal van buiten over onze alledaagse wereld. Die blijkt dan ineens niet zo alledaags! Nee het gaat daar niet over “koetjes en kalfjes” of het weer.
Dankzij Laura hoor je dat de stoelen zich een voor een vullen. Ja, je hoort het confronterend goed. Als je je ogen sluit zie je ze zitten. Allemaal met hun eigen verhaal! Zo hoopvol, mooi.
En daarbij wordt ze terzijde gestaan en van aanvullingen voorzien door de andere drie, gevraagd en ongevraagd,”PUNT”
En dan op het eind komt in levende lijve Maria uit de zaal. Ze vertelt over haar leven en werken met de aan haar zorg toevertrouwden in de hospice. Ze was ooit bang voor de dood, zegt ze, maar sinds ze daar werkt niet meer.
Alles heel ontroerend, indringend en ver weg blijvend van de “small talk” die we normaal zo vaak uitwisselen.
Heerlijk helder, een open doekje, voor de volle lege stoelen….
Dag Godelief! Dank voor je lieve reactie! Dit jaar speel ik wel op Over het IJ festival met ‘Wat we normaal niet horen’. Deze gaat vanaf morgen op tournee langs een paar grote steden. Helaas sta ik dit jaar niet op Oerol. Hopelijk volgend jaar weer!
ps. Check hier de speeldata: https://2021.lauravandolron.com/speellijst
Dag Laura
Ik zou het zo fijn vinden je op Oerol terug Tre zien maar ik zie nog geen tekenen dat dit gaat lukken. Is er een kansje dat het toch nog gaat gebeuren?
Eind april je voorstelling in Lint beleefd. Het was een heel mooie voorstelling, die me een heel fijn en liefhebbend gevoel gaf. Nadien vertelde ik m’n man dat ik wat je vertelde, eigenlijk gewoon ook wel graag zou lezen.
En wat blijkt, je voorstelling bestaat ook in boek-vorm. Ik heb je boek dan ook meteen gekocht, en ben er super blij mee 🙂 !
Afgelopen dinsdag jullie voorstelling gezien in Gent. Eigenlijk wou ik bijna meedoen. Springen in die woorden, meefluisteren, meezingen en zoveel openheid laten voor alles wat mag zijn. Heerlijk om meegevoerd te worden in een totaalervaring waar eenduidigheid gewoon niet aan de orde is.
Petje af! Ook voor de muzikanten. Merci!
Een cadeautje, jullie vieren vanavond in Den Haag (een antwoord op alle vragen)!
Laura, je laatste woorden uit de voorstelling in Gent hebben me echt opgeladen. Ik dacht er de laatste dagen vaak aan terug en dan kreeg ik zo’n glimlach op mijn gezicht en vroegen mensen ‘waarom lach je zo’. En dan vertelde ik over de voorstelling en moesten sommige mensen ook glimlachen (anderen snapten het niet, denk ik, of mijn samenvatting was te warrig) In elk geval, ik hoop dat de tekst ergens verschijnt. Dankjewel voor de mooie avond.
Bedankt Laura en mede-podiumbewoners voor jullie voorstelling in Gent. Ik kwam je naam meerdere keren tegen in de krant en op de radio. Ik was nieuwsgierig. Heel blij dat ik jullie mocht meemaken. Heel blij dat er ook in andere broeken wel eens pipi zit. Heel verbindend is dat.
Graag tot een volgende keer.
Beste Laura,
Ik heb de neiging om ‘dag’ te schrijven omdat ik het gevoel heb je een beetje te kennen, ook al ben ik compleet onbekend voor jou.
De vraag is natuurlijk of we een persoon ooit echt kunnen kennen.
En of dat er juist niet toe doet of we er ons heel ons leven mee moeten bezighouden.
Alleszins, ik wil je bedanken voor jullie prachtige voorstelling.
Het heeft mij doen lachen, ontroerd en met nog meer vragen achtergelaten.
Bedankt daarvoor.
Groeten,
Margot
Ps: terwijl ik dit schrijf, twijfel ik of ik het toch wel zou moeten sturen. Maar omdat je afsloot met liefde uitstrooien, doe ik het toch maar. Nog heel veel succes met jullie komende voorstellingen!
Dag allemaal, dank dat ik gisteren het spel ( letterlijk en figuurlijk) mee mocht beleven en een beetje doen gisterenavond in de voorstelling in Arnhem “een antwoord op alle vragen’.
Spelen is een belangrijk deel van mijn leven, en ook een zoektocht. Vooral hoe het spel vorm te geven als voorwaarde om erin te geraken. Daarvoor hadden jullie een mooi kader geschapen.
Het was mooi om te zien hoe jullie daarbinnen interacteerden, in een veilige setting waarin ook ruimte was voor uitdaging, experiment en kwetsbaarheid. De momenten van stilte waren wellicht nog het meest essentieel, dat je met elkaar even kan zijn zonder dat er direct iets moet, en kijken wat er dan ontstaat.
Veel succes en plezier met de rest van de performances! Hartelijke groet, Joep Everts
Beste Laura,
Ik lieg niet, want je bent de enige Laura die ik mocht ontmoeten. Of je moet de zon meetellen, die Laura, kan niemand overtreffen, anderzijds heb ik die nog nooit echt ontmoet.
Ik mocht genieten van je voorstelling met mijn geliefde. We wisten niet wat ervan te verwachten, ik was zeer aangenaam verrast. Heerlijk hoe je de dingen benoemd en ik heb graag geluisterd. Ik heb geluisterd, dus niet gesproken. Wat ik wel wilde doen, maar net niet deed. Je spreekt vanuit waarheden en realiteit. Maar, soms ook niet. Want, Milka, 1 van haar grootste productiesites van de chocolade staat in Herentals, België. Als ik in het mooie bedrijf rondloop, en geniet van de heerlijke geur van onze chocolade, zie ik geen enkel kind of slaaf werken aan dit eerlijke product. Maar mensen met passie en goesting en trots voor hun producten die ze met de grootste zorg bereiden en verpakken, zodat iedereen, ook de kinderen het kunnen “liefhebben”. Mensen zeggen vaak met die chocola “ik heb je lief”. Trots zijn op onze producten en vooral de mensen die gepassioneerd zorgen voor “a moment of joy”, dat is wat ook ik enorm “lief heb”.
Vriendelijke groeten
Sorry, niet HET antwoord natuurlijk.
Een antwoord.
(ik heb heus wel opgelet)
Genoten van de voorstelling in Nijmegen. Mooi om te zien hoe al die antwoorden op al die vragen zich vormen tot een dichterlijke, muzikale, filosofische en humoristische voorstelling. Aanvankelijk dacht ik dat jullie mijn ingebrachte vraag niet goed hadden begrepen: Hoe ziet dansend denken er uit? Nee, je kunt niet dansen als je denkt, maar de vraag was niet of je denkend kunt dansen maar hoe dansend denken er uit ziet. Pas toen ik geinspireerd terug naar huis fietste besefte ik dat het antwoord op mijn vraag de voorstelling zelf was. Dank daarvoor!
Wat ik ervan vind? Prachtig! Een voorstelling waarna je je vragen mag/ moet stellen. Je gaat er in met 1 vraag. Je komt er uit met een veelvoud aan vragen. uit het leven gegrepen. Met muziek, grommend soms, brullend, twinkelend ook als gloedvolle vervulling van je bedenktijd. Heel spannend. Prachtig. Een free-jazz-band gelijk. Zij improviseren, in soli, in samenklanken op de thema’s die de zaal met haar vragen aanreikt. En zij genereren met hun antwoorden nieuwe vragen voor jou, ter bezinning, om mee te nemen. Heel mooi!. En dus ook aanleiding om weer te gaan luisteren en door te vragen enzovoort, enzovoort. Wat een groep!
Dank jullie wel voor deze inspirerende avond in Corrosia. Wat een prachtige antwoorden , waardoor ik leerde gewoon nu te zijn. En dat dat ook (goed) is. Jullie durfden dat te zijn met zoeken, vallen en opstaan… mooie muziek….
Jullie antwoord op mijn vraag over dementie ontroerde me zeer….. dementie is ook kunstenaar zijn in het nu… een troost…..en een waarheid…
Veel succes de komende avonden .
Dag Laura,
Onder de indruk (alweer) van je eerste twee voorstellingen op TAZ 2018. De derde avond heb ik je persoonlijk een briefje afgegeven in een gele envelop. Weet je nog? Ik wou toen liever naar het vuurwerk gaan kijken… Zou ik de tekst van de derde dag kunnen krijgen? Dat zou ik heel erg fijn vinden. Dankjewel!
Lieve groeten,
Geert
Beste Laura,
Dank je wel voor je heel mooie, persoonlijke voorstelling op Oerol. Voor mij was hij precies, precies goed.
Ik hoop dat de tekst verschijnt.
Lieve groet,
Roos
Dag Laura,
Wat fijn om op Oerol jouw voorstelling te hebben gezien! Ik sluit mij aan bij Paul en Lily (die ik niet ken, of weer wel gezien hun reactie). Het raakte me diep en ik zal nooit meer op dezelfde wijze naar bomen kijken. Ben Walden aan het lezen, mooie tip! Dus dank je wel.
Caroline
Hallo Laura,
Wat hebben we genoten van je voorstelling op Oerol!
We hebben gelachen, gehuild én genoten, van je echtheid, eerlijkheid én je kwetsbaarheid!!
En voor ons, vooral ook door de eenvoud,de mooiste voorstelling van de elf (!) die we hebben gezien op Oerol!! Heel erg bedankt!!
Warme groet, van Paul en Lily
Dank je wel, Laura, voor de prachtige voorstelling gisteravond in Walhalla (Sartre zegt sorry).
Ontroerend mooi hoe je(jullie, want jullie doen het samen heel geweldig)mij weet te raken in het hart.
Ik heb de voorstelling jaren geleden gezien samen met een hele goeie vriend, in een tijd dat we beiden hunkerden naar liefde.
Nu kon ik genieten samen met mijn grote liefde naast me. Het kwam allemaal ongelooflijk binnen bij ons allebei. Bewonderenswaardig hoe je dat doet. Ik speel zelf ook maar jouw aanwezigheid en ‘niet-spelen’ is heel inspirerend.
Geniet van de voorstellingen die gepland zijn.
Met warme voorjaarsgroet,
Willem Ploum
Heb je vandaag bij de VTOI dag gehoord en wou je nog bedanken voor je geweldige poezie die mij echt raakte. Dank je voor dat er toch nog mensen zijn die ook voor de kinderen van Gaza de aandacht durven te vragen.
Indertijd met fam Liefhebben van je meegemaakt en daarna het boek aan zeker 15 boekjes daarvan aan vrienden gegeven. Nu net in Utrecht met fam en drie vrienden gevolgd. Geweldig! Wij spraken elkaar daarna over de Heilige Strijd van Beatrice De Graaf… daarin herken ik elementen uit de optreden. “Nee is niet genoeg” van Naomi Klein is ook in lijn met je voorstelling. Alleen kunnen we niet zoveel, maar een virus zoals jij verspreid is niet zo erg. Ik kreeg net nog twee gratis kaartjes voor WIJ via Filosofie Magazin… ik stuur nog meer mensen op je af. Ga door met je optredens..
In de kerk hadden we thema dienen en waste de dominee een aantal kinderen de voeten. Wellicht ook iets voor in het Theater…om autochtonen de allochtonen de voeten te laten wassen en niet de oren.
Henk
Beste Laura,
Ik heb net Liefhebben gelezen en vond een prachtig boek. Wij geef ik zaterdag cadeau aan een vriendin, maar zorg dat ik de eerste ben die het mag lenen zodra ze m uitheeft. Ik ga snel een kaartje voor een van je voorstellingen kopen want ik vind je een groot talent en word heel blij van je werk. Zo intelligent, grappig en liefdevol. Ik hoop dat er snel weer een boek uitkomt en dat veel mensen je boeken gaan lezen. Ik zal ze zo vaak mogelijk cadeau doen.
Liefs Lotte
Geachte mevrouw van Dolron
ik heb jou in Oostende ontmoet bij de voorstelling Wij. Het heeft een grote indruk op mij gemaakt, omdat ik ook zelf met dit thema bezig ben.
Ik heb jou daar ook beloofd dat ik op zoek zou gaan naar de tekst van jouw voorstelling Iemand zal het dan moeten doen.
Ik heb die tekst teruggevonden en zou hem jou graag bezorgen, maar ik kan deze file hier niet uploaden.
Als u mij een e-mailadres bezorgt, dan stuur ik hem door, met nog wat commentaar bij de voorstelling van Wij.
Hartelijke groet
Fons Vandormael
Hoi Laura,
Bij deze stuur ik je een twee minuten dank e-mail. Dat komt uit de positieve psychologie. Ik stuur elke dag naar iemand anders zo’n e-mail. Ik doe het al een jaar en wil het de rest van mijn leven elke dag blijven doen. Het is erg goed voor mijn succes, geluk en gezondheid en ik maak er elke dag iemand blij mee. Voor meer informatie zie mijn site:
http://findyourselfamomenttogrow.nl/dankmail.html
Ik heb je gezien op donderdag 24 november 2016 in de lux Nijmegen zie foto als bijlage. Ik heb na afloop van de voorstelling met je gesproken. Ik was degene in korte broek en t-shirt.
Ik wil je bedanken voor de voorstelling! Ik vond het erg leerzaam. Ik vond het erg interessant om eens na te denken wie wij nou als Nederlanders zijn. En je hebt gelijk. Het is heel moeilijk om iedereen in een groep te plaatsen. Toch is het denk ik wel waardevol. Ik vond dat je het erg goed bracht en dingen in andere perspectieven zetten. Ik vond het erg goed dat je zei dat ongeluk erg waardevol kan zijn, omdat je dan beter weet wat je niet wil. Ook vond ik het verhaal over socrates en de gifbeker erg sterk en het verband met keuzestress. Dat laat zien denk ik dat we ons zelf af en toe te serieus nemen. Dankzij jou verhaal zullen mensen anders naar zichzelf en de maatschappij gaan kijken denk ik. Ik vond het ook een mooi indirect compliment van jou dat je 20 jaar moet mediteren om niet te kunnen denken en je geest onder controle te kunnen krijgen.. Ik weet niet precies wat de tijd daarvoor is, maar ik had het zelf na een jaar lange elke dag yoga/meditatie doen al en heb het nog steeds. Mijn normale bewustzijn in een stille ruimte is eigenlijk een stille geest.
Ook vond ik het erg mooi dat je best wat zelfspot had en ik vond het bijzonder dat je zo uitgebreid de tijd nam om na te praten met al het publiek wat allemaal naar je toe kwam na afloop van de lezing. Ook vond ik je stem erg leuk om naar te luisteren.
Ik wens je succes met je verdere voorstellingen en met je zwangerschap!
Groetjes,
Lerrie Grooten 29 jaar socioloog Nijmegen
Beste Laura,
Gisteren kreeg ik van een vriend je boekje ‘liefhebben’. Hij had het gelezen en wilde het aan iedereen geven. En zijn man ook. Ik wil het ook aan iedereen geven, omdat ik het gevoel heb dat ik weer een beetje beter begrijp wat liefhebben is. En ik begrijp mezelf er beter door. Dankjewel! Ik vind het heel mooi.
Groetjes van Ilse
Beste Laura, Ik was gisteren bij je optreden in de Geertekerk in Utrecht.Het was prachtig wat je vertelde. Alleen één ding was jammer: ik zat op rij 2 aan de zijkant maar kon je vaker niet goed verstaan. Vanwege de akoestiek in de kerk natuurlijk. Maar toch… erg spijtig. Je tekst aan het eind van de avond ging echt te snel om te kunnen verstaan. Ik ben aan één kant doof, maar zat met mijn goeie oor naar je toe. Zijn er betere microfoontjes?
Hartelijke groet, Ellen
Hoi Laura, ik was gisteren bij je voorstelling. Wist je dat de Milka zin uit de inauguratierede van Paus Franciscus komt? Ik heb toentertijd de hele inauguratie live bekeken en alleen en juist dát zinnetje raakte me en is me bijgebleven. Groet …
Lieve Laura,
Dat durf ik te zeggen omdat ik Liefhebben heb gezien en omdat het zo heerlijk allitereert. Ik moet je even vertellen waarom deze voorstelling zo’n therapeutische invloed op me heeft. En ik wil je graag iets teruggeven omdat jij je ziel ook op het podium uitsmeert. (note: is uitsmeren oneerbiedig? Dat doe je eigenlijk met een fabriekachtige smeerworst op een droge boterham.. zo bedoel ik het niet)
Mijn wezen komt samen in de zaal omdat jij met je zachte ware woorden het kleine meisje in mij roert. In mij woont ook een krachtige, stoere, ietwat ongevoelige vrouw die ook graag toneel speelt. Zij is enorm onder de indruk van je. Dat kleine meisje is een beetje bang voor deze krachtige vrouw. En de krachtige vrouw vindt dat kleintje maar een doetje. Maar tijdens je voorstelling omarmen ze elkaar en voel ik me één.
Ik hoop niet dat dit te wollig klinkt (dit is de krachtige vrouw die spreekt).
Dankjewel.
Vrede.
Laura,
In Bovenkarspel naar de voorstelling over de liefde geweest.Een unieke ervaring: zonder muziek, stiltes en diepdoordacht en soms o zo herkenbaar. Niet makkelijk.
Bedankt en ik wens je heel veel liefde voor en van je ‘kind op komst’
Frouwien Schoonhoven
Lieve Laura,
Ik was afgelopen week bij liefhebber in Oostblok in amsterdam met mijn zus.
Ik zit momenteel in een heftige emotionele periode in mijn leven maar die door muziek en theater energie vooruit heeft.
In oktober bij Wij was mijn eerste Dolron ervaring .Ik was diep geroerd.
Liefhebber is tonen hoe lastig de eenvoudige schoonheid van liefde kan zijn.
En je boek op de leestafel.
Ik ben dankbaar.
Warme groet,
Dirk de Vries
Lieve Laura,
Ik sluit me volledig aan bij Inge. Ik kreeg het boek van een vriendin te leen zonder dat ik erom gevraagd had. Ze zei Jij MOET dit boek lezen… Ik heb het verslonden, soms zo gulzig naar de woorden dat ik een paar lijnen terug moest omdat ik te snel las… en ik kon het pas uitlezen en teruggeven nadat ik het voor mezelf gekocht had. En ik heb ook meerdere exemplaren gekocht want ik wil het aan iedereen cadeau doen…
Laura
Dank voor je boek “Liefhebben”.
Zo hartverwarmend!
Ik heb meteen 10 exemplaren gekocht…om uit de delen aan de wereld rondom mij.
Inge
Hallo Laura,
Na je voorstelling Liefhebben in Alkmaar heb ik je boek gekocht voor mijn zus. Zij was zo geraakt door je tekst, dat zij er stukje van heeft voorgelezen tijdens de winterdriedaagse van het Centrum voor Zelfbezinning, waar zij een inleiding hield. En zo raken anderen weer geinspireerd en worden tot denken aangezet. Mooi toch? groet Mariet
beste Laura,
ik was gisteren met mijn 13-jarige dochter en haar vriendin in Den Haag. Wij waren, – zoals ik je vertelde -, zeer ontroerd en aangeraakt, en hebben nog lang doorgepraat over je voorstelling. Zo goed dat wat je zegt, en wat een mooie vorm; juist kiezen voor de kwetsbaarheid, en het laten zien van de rafelrandjes.
Vanavond luister ik naar het interview dat mijn man Lex Bohlmeijer met de Vlaamse schrijver en psychiater Dirk de Wachter had. Vanaf morgen te luisteren op ‘de Correspondent’. Wellicht heb je tijd om te luisteren; ik weet bijna zeker dat het tot je zal spreken. ga zo door! En veel geluk met je nieuwe kindje.
1 december 2016: een dag om naar terug te verlangen..
Beste Laura, afgelopen vrijdag 18-11 naar Wij geweest in Haarlem. Boeiende stand-up Filosofie. Het zou mooi zijn om je voorstelling niet alleen in theaters te brengen, maar ook in kerken, opleidingen voor… etc. etc. Dan groter bereik wellicht en andere of zelfde maar qua leeftijd en achtergrond andere WIJ groep die er ook notie van kan nemen. Want het is goed!
Zou hem wel ietwat inkorten, merkte dat mijn aandacht ietwat verslapte door de duur. Niet erg lang hoor overigens. Succes verder, Oh ja waar kan ik je tekst aanschafffen?
hartelijk groet,
Leonore Hatt
Hallo Laura,
Per toeval heb ik het stukje dat je voorlas bij Brainwash Festival gehoord. Stil werd ik ervan, zo mooi, zo waar, zo menselijk. Ik zou het graag met vrienden willen delen, maar ik kan noch een filmpje, noch het stukje terugvinden.
Is er een mogelijkheid om het nog terug te zien/lezen/luisteren?
Bij voorbaat dank.
Genoten!
Dank je Laura voor je kwetsbare inkijk in ons kwetsbare wij. Dat we vluchtelingen niet goed kunnen net helpen omdat we zelf op de vlucht zijn… Hoe waar!
Het triggerde mij toen je twee keer meldde dat anderen voor jou hadden vastgesteld dat God (helaas) dood is. Dat paste voor mijn gevoel niet bij jou. Anderen napraten. Extra jammer, omdat ik zelf juist ervaren heb hoe via God een onuitsprekelijke groot en inclusief WIJ mijn leven is binnen gekomen. In de vorm van een zij.
Magistrale slotzin overigens!
Raak!
Afgelopen vrijdag in de Frascati toevallig je verhaal mogen aanhoren (ik kende je niet en wist eigenlijk niet waar ik heen ging – dank mams). Hoe gaan we om met de grote wij? Ik vind de ‘kleine-wij’ (kids en relatie) al lastig genoeg, dus laat staan het groter verband. Hoe geef je daar vorm aan? Al is het maar om het voor onze kinderen leefbaar te houden en ze voor te bereiden. Ik pikte het volgende op: eer en wees dankbaar voor de offers van mensen voor ons, vier diversiteit, scheid zin en onzin, groei langzaam, en blijf je inzetten voor de ‘goede’ zaak. Dank.
Dank je dank je dank je Laura.
Weer heel erg genoten van je voorstelling vanavond.
Als het zelfbewustzijn wat minder klein was geweest, was ik op het einde van de voorstelling uit mijn stoel geveerd. Bleek achteraf ook het geval te zijn bij mijn twee vriendinnetjes. Je hebt een staande ovatie van ons te goed!
Tot de volgende, tot altijd,
Veel liefs
LAURA
Was vanavond in castellum en heb genoten van je voorstelling! Zo herkenbaar!
Als het aan mij had gelegen was het nog een uur stil en donker gebleven om te overdenken! Bedankt!
Emmy
Ps je mag komen logeren…….
Gisteren in de kleine komedie gelachen en gehuild. Wat raakte de kleine kraam me, tranen die al lang waren opgedroogd stroomde met een mooi gevoel weer over mijn wangen. Het lief hebben van iets wat niet (meer) is. Het denkbeeldige doorgeef luik want er is zo veel liefde te geven. En de ontdekking voor mij dan althans dat je die liefde op zoveel andere manieren kan geven en wat gisteren nog zoveel meer inspiratie bronnen gaf. Dank je wel.
Mevrouw van Dolron, u bent een lieverd. En opeens herinner ik mij iets, mijn moeder vroeg mij altijd: “wat ben je van je moeder?” En dan moest ik natuurlijk zeggen: “een lekkere lieve schat”. Toen ik dat rond een jaar of 10 niet meer wilde zeggen, maakte ze mij midden in de nacht enigszins wakker, en vroeg ze het dan. Slaapdronken antwoordde ik dan: “een lekkere lieve schat”. Dat is liefde. Bij deze bent u een lekkere lieve schat.
Ik zat te denken; Een dvd zou je moeten uitbrengen! Volgend jaar t.g.v. valentijnsdag laten uitkomen.
Je boek lag niet eens in de winkel in Enschede, maar morgen haal ik mijn bestelling; eentje voor mijn lief en 2 kadootjes. Heerlijk, word ik blij van!
Vanuit Rosmalen helemaal naar Amersfoort voor een geweldige voorstelling. We hebben nog uren na zitten praten in de foyer en in de auto naar huis. Het heeft heel wat losgemaakt bij me. Ik ontdek veel meer de liefde om me heen waar ik normaal aan voorbij loop. Daar ben ik je zeer dankbaar voor. Na 40 jaar huwelijk weer verliefd op mijn vrouw. Dat is ook ware liefde.
U was aangedaan toen U vertelde in Orpheus (21/01/2016) dat de ‘vader’ van een weeshuis vrijwillig meeging met zijn Joodse weeskinderen toen zij in de oorlog werden afgevoerd. U moest een lange stilte laten vallen.
Al die tijd wilde ik opstaan om een ‘aanvulling’ te geven, maar ik durfde niet. Daarom nu alsnog … want het was die dag namelijk precies 73 jaar geleden dat hier “Het Apeldoornsche Bosch” werd ontruimd, een Joodse inrichting voor psychiatrische patiënten. Sommige verplegers vluchtten, anderen gingen vrijwillig mee in de trein naar Auschwitz tezamen met 1200 patiënten.
Die middag had juist de jaarlijkse herdenking plaatsgehad.
Paul Blom.
Wat een feest gisteren in de Griffioen. Prachtige voorstelling, geweldige zinnen, mooie gedachten, trefzekere woorden en een boel inspiratie. (Ik moet toch eens achter Andy Warhol aan, ook al mag ik hem niet;) Mijn man auditie laten doen is nu (hopelijk) verleden tijd. Ik was na jouw voorstelling in ieder geval weer vol van liefde!
Hey Lau, wat heerlijk om je weer eens te zien en te horen. Heb erg genoten van je voorstelling. Vic
Ik zou het leuk vinden als je een keer komt logeren.
Liefs,
Jankie
schoon, gisteren in Tongeren, schoon, merci ! veel gekke liefde vandaag en morgen en overmorgen en daarna
Blij dat ik u gisterenavond persoonlijk kon bedanken. Het was een voorrecht erbij te zijn. Alle achting!
Geschreven n.a.v. je voorstelling “Liefhebben” (op 8/12/15 in Den Haag). Dank daarvoor!
IS DE LIEFDE
Vluchtig als wolken
taai als klei
Streng als een meetlat
een speels ballonnetje
Wild als november
teder als mei
Stil als een rouwkaart
luid als een snoepkraam
Lang als een echo o-o
breed als je armen
Trouw als een loopstok
een kussen, zo lui
Oud als de dageraad
nieuw als vanmiddag
Sterk als de dood
warm als het leven
Gerrit Vennema
Hallo Laura,
11 December ben ik met mijn grote twintigers liefde naar je voorstelling geweest. Zij heeft nog even met je staan praten na afloop. Ik wilde daar niet bij gaan staan, was nog sprakeloos, maar wil je bij deze wel laten weten dat ik het een prachtige voorstelling vond. Grappig, ontroerend en bijzonder. Een ander genre. Mooi hoe je zo kwetsbaar en tegelijkertijd zo krachtig je verhaal doet en de mensen raakt waar de verhalen samenkomen. Ik heb mijn emailadres na de voorstelling al doorgegeven en hoop daarmee op de hoogte blijven van wat je doet. Met liefde, Henri
Lieve Laura,
Ik was 11 december bij je in Den Haag en begon spontaan te klappen (het werkte wat verstorend, sorry) toen je aan het begin je voornemen uitsprak om ons in een ‘positieve liefdesspiraal om hoog te liften’. Jij zei toen tegen mij dat de intentie alleen niet voldoende was voor applaus, dat daarmee tot het einde gewacht moest worden. Je hebt je intentie om mij nog meer liefde te laten zien en voelen volledig en boven mijn verwachting krachtig en kwetsbaar waargemaakt. Dankjewel! En ik blijf bij mijn besluit om je (al) applaus te geven voor je intentie. Liefde zit hem voor mij juist in de intentie, want ongeacht de uitkomst, als het met liefde is gegeven is het een staande ovatie waard. En dat is jouw voorstelling.
Lees hier mijn beleving van de voorstelling: http://www.theaterblog.jelle201.nl/?p=1034.
Beste, ik ben geïnteresseerd in de tekst van de voorstelling Liefhebben. Ik heb begrepen dat die wordt uitgegeven?
Groet
lieve Laura .. ook ik zou mijn hoofd op uw schouder willen leggen… en dan zouden we niets zeggen … een logeerpartijtje …;) ik zag u een ganse tijd geleden op de try out in Gent (de Vooruit) en ik was verkocht …. bijna twee jaar later moest mijn 18 jarige zoon drie cultuurvoorstellingen bijwonen voor zijn studies .. ik overhaalde mijn gezin van vier in een avond “liefhebben” .. ze waren een ietsie sceptisch , niet te veel 😉 Mijn zonen (18 en 16) waren ontroerd , ogen werden geopend gesprekstof a volonte op weg naar huis .. wij waren in de voorstelling te Moorsele alwaar die dame wel heel snel na het doven van de lichten begon te klappen , BAM wat een kater (ik denk dat zij niet goed had geluisterd de laatste vijf min en klapte omdat het licht uitging en ze er gewoon vanuit ging dat het afgelopen was …) .. ik wilde nog even blijven zitten , alles in me opnemen, bezinken, bezinnen .. maar neen hop lichten aan klappen en weg … jij leerde ons om dat te aanvaarden en voor die dame te klappen (maar ik deed het niet met plezier ) en het heeft tot deze morgen geduurd om die dame te “vergeven” haha ik huilde nu en dan en wilde nu en dan roepen, maar ja haha dat is zo waar ! ik wilde jou na de voorstelling omarmen … een kankerlijdende vroedvrouw ben ik .. kan je nagaan hoe dicht jij op mijn huid zat …. je hebt mijn kinderen beroerd , zelfs mijn man was er stil van … we zien jou graag ! succes !!
Ik was bij de voorstelling in Zwolle. Wat een bijzonder begin van je voorstelling. Zo open, prachtig. Zelden meegemaakt. Mooie woorden en gedachtes die zo waar zijn (maar je moet verder leren kijken )Dat probeer ik nu.
Dank je wel voor de mooie inzichten.
Ook heb je me vaak laten lachen en glimlachen en bijna huilen.
Maar dat zie ik nu ook als lekker warm water op je wangen.
Wat een prachtige voorstelling vanmiddag. Mooie teksten en een toneelbeeld dat precies goed was om de emotie aanraakbaar te maken.
Bedankt.
Wat was het een bijzondere voorstelling vanmiddag! Veel mooie, ware woorden en zo kwetsbaar en met zoveel liefde! Maar ook de stiltes waardoor ik tot mezelf kwam en merkte hoe jouw woorden over liefde mij raakten. Bedankt!
Beste Laura,
Afgelopen vrijdag mocht ik bij je in de zaal zitten bij Ins Blau. Naast dat ik het een mooie belevenis vond, heb ik misschien ook veel geleerd – dit weet ik nooit zo goed, of dat ik echt iets geleerd heb of dat ik maar denk dat ik dingen beter begrijp. Dit moet nog maar gaan blijken, lijkt me, maar oefenen kan geen kwaad. Vandaar een kleine bijdrage nu:
Iemand ervan weerhouden een fout te gaan maken, dat is liefhebben. Net zoals iemand die fout te laten maken.
Dank en groet,
Lars
Lieve Laura,
Tijdens de voorstelling wilde ik je heel erg graag persoonlijk bedanken, met natte wangen en een open hart heb ik gisteravond naar je zitten kijken. Maar zoals je al zei kwam ik al gauw terug in de buitenwereld, waardoor het bedanken nu maar op deze manier moet.
Dankjewel, jouw woorden hebben mij moed ingesproken, nu nog kijken of ik moedig genoeg ben geworden.
Heel veel liefs.
Bijzondere Laura,
Net in LUX Nijmegen je voorstelling bij mogen wonen. Deze avond was een surprise voor mij, een cadeau voor mijn verjaardag vandaag. En wat voor eentje!
Je hebt me ‘aangeraakt’… Dankjewel voor deze prachtige avond.
Laura, bedankt voor je woorden en je kwetsbaarheid. Ik voelde de liefde stromen en weet/wist dat liefde meer wordt, groter groeit, vermenigvuldigd, als we geven, loslaten en ons kwetsbaarbaarheid tonen. Ik was ontroerd. Tranen van warmte biggelden over m’n wangen.
Warme groet.
Ik was gisteren bij je voorstelling ‘ de liefde’
Het was heel bijzonder en bijzonder raak. Dankjewel.
Lieve Laura,
Dank voor de heerlijke voorstelling van afgelopen donderdag in Utrecht.
Ik heb ademloos geluisterd, werd volledig ondergedompeld in jou en je verhaal. Zo volledig dat nadenken over waarom jouw voorstelling nu zo goed werkt, dat achter de ogenschijnlijke eenvoud een heel intelligent uitgedacht plan zat, pas lukte toen deze afgelopen was. Iets beschouwen gaat nu eenmaal niet als je er onderdeel van uitmaakt, en dat was ik als publiek: onderdeel en deelgenoot.
Dank ook voor hoe mild je reageerde op mijn rinkelende telefoon. Ik geloof er niets van dat je geen snedige reprimandes voor handen had, je koos er alleen voor deze niet te gebruiken. Ook dat is liefde
Toch even een berichtje na de wat bevreemdende nabespreking gisteren. Ik ben het met je eens dat je geen lieve tekst hebt geschreven. Volgens mij is dat ook de reden dat hij ‘werkt’ (tot verbazing blijkbaar van de Kikkerdirecteur).
De tekst maakte vooral zo’n indruk op mij omdat hij (ook) gaat over de tekortkomingen in het liefhebben en het verlies dat bij liefhebben hoort. De stomme series, de ruzies, de eindigheid en de dood. Tegelijkertijd open je daarbinnen een deur naar hoe het wel zou kunnen. Ik kan me voorstellen dat dat soms agressie opwekt (zoals bij Greg), maar ik denk niet dat het komt omdat de nieuwe mogelijkheden die je laat zien ‘lief’ zijn, maar eerder omdat ze angst inboezemen: je laten vallen, commitment, overgave.
Maar het was niet alleen de tekst, ook de luchtigheid waarmee je speelde. In die zin ben ik blij dat ik de voorspelling nu pas zie: juist omdat het nu minder over jou en jouw ervaringen gaat, kon ik er mijn eigen sores in kwijt. Zoals je al zei: als mensen met je meehuilen, gaat dat vaak over henzelf. Daarmee deed de voorstelling precies wat jij ons aanraadde: wonden krijg je toch wel, je moet ze wel zorgvuldig schoonhouden. Jouw voorstelling droeg een beetje bij aan die catharsis.
Succes met het vinden van een slot waar je tevreden over bent.
Ow, en een ding nog: dankjewel.
Lieve Laura,
Tijdens je voorstelling in Theater Kikker gisteravond kon ik alleen maar denken: ik ook van jou.
Dank je wel en ga zo door. 🙂
Liefs, Martine
In april zag ik “Liefhebben” in Dendermonde en begin deze maand “Wat (nu) nodig is” samen met Steve Aernauts in Gent. Zo inspirerend; de kleine zorgen die soms groot lijken en soms ook best wel groot zijn, smelten even weg en als ze na een paar dagen terug komen, bekijk je ze anders en lichter. Door jullie die jullie ding doen: speels, lief, zacht maar ook moedig en sterk. Het is fijn om zo geraakt te worden. Na beide voorstellingen wilde ik blijven zitten voor nog zeker 3 uren meer van dat. Er is nog zo veel te vertellen. Doe zo verder aub: Cultuur in zijn mooiste en lichtste jasje!
Net mogelijkheden gezien in Den Haag. Vond het echt een heel goede voorstelling. Slimme tekst, heel goed spel van beide acteurs. Ik denk dat ik nog een keertje ga.
Lieve Laura,
Ik zag je voorstelling in Beveren zaterdag. Die heeft mij ontroerd, geboeid, verrijkt.
Wist je dat je mooier werd naar mate de voorstelling vorderde? Praten over de liefde, je liefde en verdriet delen met een ander maakt een mooier mens van ons zo veel is wel duidelijk.
Bedankt, Laura voor zoveel liefelijk inzicht en dat je die met ons wou delen.
liefs terug
Je voorstelling (26/11 Antwerpen) heeft op mij zo gewerkt dat ik ook alerter ben geworden voor blijken van liefde, ook in het gewone leven, niet alleen t.o. mijn partner, maar zelfs in het verkeer, een soort zachter worden van binnen, alsof mijn focus verplaatst is.
Zoals we door een cursus schilderen gevoeliger kunnen worden voor kleuren, en door een cursus muziek gevoeliger voor klanken, zo kunnen we gevoeliger worden voor liefdevolle omgang met mensen en dingen, gewoon door onze aandacht daar naar toe te laten gaan, op een liefdevolle manier, i.p.v. op een manier die vooral zoekt naar bescherming en/of laten gelden van het eigen ik. Het is een keuze die je kunt maken; het vraagt creativiteit en wellicht ook moed. Maar als je de keuze maakt, komt creativiteit en moed daarmee mee, heb ik het gevoel…
Dank je wel, Laura.
Dag Laura
Wat een mooi gesprek deze week in de grote, betonnen zaal in Dilbeek. Ontroerend en grappig, zoals je zei, dat zijn de mooiste momenten.
Gesprekken zoals onder de beste vrienden!
Af en toe heb ik je iets teruggezegd op ons gesprek dinsdag, maar je leek me zo op jezelf bezig daar vooraan. Of misschien lag het aan mij, en zei ik het niet luid genoeg.
In elk geval, zoals bij de beste vrienden, steeds welkom voor een kopje koffie/thee bij ons, als je in de buurt van Leuven. We zetten ons gesprek dan wel verder …
tijdens de voorstelling dacht ik met heel veel warmte aan zo veel mensen die ik zelf graag zie: mijn vrouw , die al wat ik schilder steeds mooi vindt, mijn kinderen die ik zo’n fijne mensen vind, mijn kleinkinderen, wanneer ze naar me toe lopen en ‘opa’ roepen, ik dacht aan warme en intieme momenten…Ik wil meer liefhebben.
Zottegem, 20 november 2014. Dolron vertelde op eerder belerende wijze over haar zelf. Ze gebruikte daarbij geen technieken. Niet met haar stem, niet met haar lichaam, niet in de ruimte, niet met geluid of licht.
Een goede tekst had iets kunnen redden maar ook die ontbrak. Dit was geen kunst, dit was geen filosofie, dit was cheap.
Gisteravond in Zottegem, genoten, soms emotionele momenten daarna met een stille glimlach. Liefhebben…heeft zoveel betekenissen en ik heb bepaalde mensen zeer lief…misschien op verschillende manieren…maar ik heb lief
Bedankt Laura om dit met ons te delen
Als ik rijk en jij onuitputtelijk was dan zou ik alle mensen van de wereld een ticketje kopen voor jou voorstelling. Mijn hart ging wijd open…
Intiem, echt, emotioneel intelligent, warm, ontmoeting, persoonlijk, nieuwsgierig…naar de persoon Laura. Allemaal termen die in mij opkwamen toen mij werd gevraagd wat ik er van vond. Ik vind deze voorstelling de moeite waard om vaker te kunnen horen. Eén van de 32 gasten op 17 november aan de Vrijhof in Enschede, was ik. Ik kan van je houden, zelfs als je praat 😉 Mooie gedachten, mooi weergegeven. Wens je alle goeds met je mooie buikje en het unieke kind dat je in je draagt en samen met je lief!
gisteravond 7/11 in Corrosia “liefhebben” gezien,gehoord, gevoeld,….hartelijk dank!!
Indertijd ook genoten van “wat nodig is”…kijk al weer uit naar wat er in de toekomst nog gaat komen.
en.. ik wens laura c.s veel goeds voor de komende tijd.
lieve groet
Zondagmiddag 26 oktober in Breda’s Chassé theater zag ik voor de eerste keer Laura Dolron met “liefhebben”.
Zoveel invullingen voor het eerste gebod, geweldig!
Jammer dat ik haar niet eerder kende. Ik ga haar volgen.
Waarom kan zoiets niet één maal per jaar op de t.v.?
Elke dag 1 minuut aan deze voorstelling denken maakt mijn leven nog beter.
Dankjewel, Laura.
Lieve Laura,
Ik heb je voorstelling vorige week maandag gezien.
Ik zit in mijn vierde jaar van de theaterdocent/theatermaker opleiding in Utrecht.
Ik moet dit jaar een eindregie maken en mijn voorstelling gaat over de zoektocht naar liefde.
Ik hou ervan als er in voorstellingen aan het einde alles afbrokkelt en niet meer goed komt, een beetje zwartgallig dus 😉
Door jouw voorstelling ben ik serieus gaan twijfelen of ik mijn voorstelling niet positief wil laten eindigen. Echt waar!
Dankjewel voor de mooie avond, met alle mooie anekdotes en ontroerende verhalen. Als mijn voorstelling speelt, ben je van harte uitgenodigd!
Groetjes Sophie
was n gave avond afgelopen zaterdag. Heb je iets van een nieuwsbrief om op te hoogte te blijven?
Ben al langer fan, en weer verrast en ontroerd. Een echte vakvrouw! Gewaagd om zo’n pleidooi voor de liefde te houden, zeker aan het einde van de voorstelling. Wijze lessen blijven bij.
Mooi om jouw ontwikkeling te zien.
Dank voor de prachtige avond, waarbij weemoed en blijdschap hand in hand gingen.
Dankjewel voor de prachtige avond. Door de tranen heen gelachen..
Ik had nog nooit van je gehoord, maar zal je nu ook nooit meer vergeten. Ik zou het graag nog eens teruglezen allemaal, zoals je een goed boek elk jaar een keer uit de kast pakt en je verbaast hoe veel je al weer vergeten was. Dank je wel voor een prachtige avond in Utrecht!
We hadden een mooie avond en genoten van ieder woord. Hier en daar een traan weggepinkt en niet alleen bij mij en mijn man. Ik zag herkenning en instemming bij degenen die voor ons zaten. ze kropen steeds dichter tegen elkaar aan. Vandaag zaten we nog na te genieten en zeiden dat we je tekst wel op papier wilden, want er kwam zoveel voorbij! Leve de liefde Laura en wat zal jullie kindje dat in overvloed gaan krijgen!
Wat een prachtige avond heb je ons weer bezorgd! een juweeltje van een voorstelling.
Mijn man en ik stonden in de nes door onze tranen heen te lachen door wat je losmaakte bij ons met je woorden en je zijn, heel veel dank en heel veel liefde
Je mailbox openen en helemaal van de andere kant van de wereld, van een goeie vriend wiens vader twee jaar geleden gestorven is bijgaande tekst van Schoenaerts Jr. mogen ontvangen, “dat is liefhebben” denk ik…http://www.demorgen.be/dm/nl/2908/film/article/detail/2068465/2014/09/27/Matthias-Schoenaerts-schrijft-ontroerende-brief-over-zijn-vader-Julien.dhtml
Soms toch maar een intieme vraag stellen en doordringen.
Vroeg mijn dochter laatst hoe het nu met haar huwelijk ging na een aantal jaren en of ze nog gelukkig waren. Na onze uitwisseling daarover vroeg ze “En jullie”. Dat doet goed, dat is liefde.
Henk
lieve Laura , ik won twee ticketten via radio 1 … dus ik kwam jou opzoeken samen met een vriendin op woensdagavond .. ik had geluk , ik had die nacht vrijaf gekregen van mijn werk … zelden zo dankbaar geweest voor een extra nachtje ’thuis’ .. mijn vriendin , collega vroedvrouw naast me , af en toe een traan laten rollen , dankbaar voor uw mooie woorden … we zagen jou na de voorstelling in het cafe van de vooruit .. ik heb me ingehouden om naar jou toe te stappen, u bleef maar in gesprek, eerst met Wim Helsen en toen met anderen .. en we wilden uw privacy niet schenden .. niettemin, ik stuurde jou dank en warmte .. we duimen voor een vlotte bevalling en een wolk van een baby .. we zijn zeker dat jullie baby in een warm nest terecht komt … liefde is overal aanwezig.. dank om het ons nog een keer te tonen zoenzoen els
Hoi Laura,
ik heb een show geschreven, een pop-opera en ga deze uitvoeren met een vrouwenband. 18 songs vertellen het verhaal van een jonge vrouw die losbreekt uit een moreel keurslijf.
Er is inmiddels een heel capabel creatief team, de band is bijna compleet, eind october gaan we een paar opnames maken en ik ben nu op zoek naar een regisseur die de puntjes op de i wil gaan zetten. Zou je geïnteresseerd zijn? Je kan voor de look en feel even kijken op http://www.noresign.com. Ik hoop van je te horen!
met vriendelijke groeten,
Muriel
Liefde is… iemand aanraden om naar je voorstelling te gaan kijken, omdat die zo hartverwarmend, confronterend en puur is. Bedankt !
Liefde is … de tijd nemen om tijd te geven.
Lieve Laura,
Je voorstelling vanavond in de Vooruit heeft me heel erg geraakt. Al tijdens de voorstelling dacht ik: ik wil dit kunnen vasthouden, opnieuw kunnen horen, lezen, beleven, in alle rust, op mijn tempo… Een voorstelling is zo snel voorbij…
Ook ik heb in mijn leven al veel liefgehad, ben liefgehad, heb liefde gezien. Ook ik heb veel verdriet gehad, ben gekwetst, heb een kindje verloren. Maar ik ben nog steeds een vat vol liefde.
Ooit dacht ik dat iemand mijn vermogen om lief te hebben kapot gemaakt had. Hij had mij zo gekwetst, gebruikt, vernederd, dat ik dacht dit nooit meer te boven te kunnen komen. Niet dus – gelukkig maar!
Ik heb in dit leven geleerd niet al mijn liefde (al mijn verwachtingen, eigenlijk) te focussen op één iemand. Zoals je ook in de voorstelling zei, niemand kan daaraan voldoen, niemand kan dit aan. En, nog belangrijker voor mij, ik laat ook niet meer toe dat ik iemands enige focus ben. Ik kan niet voldoen aan al iemands verwachtingen. Dan kan ik mezelf niet meer zijn. Dan kan ik geen liefde meer geven, want dan wordt die liefde genomen, opgeëist…
Nu zoek ik dus mensen, omgevingen, situaties waar ik gewoon heel liefdevol kan zijn. Waar mensen vatbaar zijn voor een knuffel, wat hulp, een luisterend oor… En weet je wat? Het is besmettelijk! Het begon met een vriendin die ik een tijdje niet gezien had een knuffel te geven, toen zei iemand: ik wil ook wel zo’n knuffel, en nu begroeten we elkaar allemaal van de tango-school hartelijk, leggen we een pot samen om nog iets te drinken nadien, spreken we af om samen te gaan dansen of workshops te volgen. Iemand stelde voor om samen te gaan eten, waar ik jammer genoeg niet kan bij zijn…
Ik heb ondertussen ook een tantra-meditatiegroep gevonden waar ik me veilig en geborgen voel. Ze aanvaarden me, ook al kom ik vaak te laat, en ze nemen niet wat ik niet kan geven.
En ik heb een aantal vriend(inn)en en familieleden die samen met mij gegroeid zijn in dit proces. Mijn ouders zijn vroeg gestorven, maar de jongste broer van mijn moeder en zijn vrouw, met wie ik altijd al een goede band had, hebben die rol overgenomen. Zij zorgen mee voor mij en mijn broers, wij zorgen voor hun, en zij zijn grootouders voor onze kinderen.
Mijn beste vriendin ken ik al sinds de kleuterklas. We zijn zo verschillend, zij zo nuchter en ik zo gevoelig, we blijven als zussen. Met onenigheid en discussies, maar altijd zo verbonden. Op één of andere manier slagen we er altijd in om sorry te zeggen en elkaar opnieuw te vinden.
Mijn beste vriend ken ik ondertussen 25 jaar. Veel gevreeën, veel passionele gesprekken, hij sceptisch over mijn esoterische overtuigingen, ik afwerig tegenover zijn shamanistische experimenten, maar we blijven elkaar zien en inspireren (hoe melig dat ook klinkt). Onze binding heeft alle liefdesperikelen wederzijds doorstaan. En we blijven benieuwd naar elkaars pad.
Een moeilijk punt blijft mijn kinderen – ik heb er ondertussen vier. Ik geef hun al mijn liefde, en ik krijg er zoveel voor terug, maar ik zie ook waar ze het moeilijk mee zullen/kunnen hebben. Dan is het voor mij moeilijk om los te laten, om hen hun eigen pad te laten zoeken. Om niet te zeggen hoe ze iets moeten aanpakken, om hen pijn en moeite te besparen. Mijn oudste is 18, bijna 19. Hij denkt dat hij het allemaal beter weet, houdt zich niet aan regels, is onlangs zwaar over mijn grenzen gegaan. Zo moeilijk om hem te laten weten dat ik hem nog altijd graag zie, maar dat hij niet over mijn grenzen mag gaan. Zo moeilijk om te zien en te laten gebeuren dat hij het zichzelf zo moeilijk maakt… Liefhebben is ook loslaten…
Maar het blijft mij verbazen. We kruisen elkaars pad, als broer/zus, vriend(in), geliefde, familielid, toevallige passant, en we beïnvloeden elkaar. Het geeft onze levens een nieuwe wending, we nemen een stukje mee van elkaar.
Ik wens je het allerbeste. Ik ga niet zo vaak naar voorstellingen, maar ik ben heel blij dat ik die van jou heb mogen meemaken. Dank je wel, lieve Laura.
Veel liefs,
Annemie
Gisterenavond zag ik de uiterst mooie voorstelling Liefhebben in Vooruit.
Als een theatervoorstelling onder je vel kruipt als een wijze levensles die je opnieuw en opnieuw wil afspelen in je hoofd, dan is dat ook liefde. Vind ik. Bedankt Laura.
Ik zag gisteren ‘Liefhebben’ in Vooruit. De tranen hebben een hele voorstelling lang over mijn wangen gerold en na afloop ben ik aan een hels tempo huiswaarts gefietst om mijn dochter te knuffelen. Deze ochtend lag er een lief briefje van mijn man op de ontbijttafel. Om maar te zeggen, je voorstelling heeft hier niemand in huis onberoerd gelaten. Wij sturen grote stromen liefde alle kanten op. Ook naar jou. Bedankt, bedankt, bedankt.
Ik hou enorm van Kunst! alles voor de Kunst!
Good Luck! Groetjes! Patrick
Dank je wel voor je prachtige, ontroerende voorstelling! Hier een verhaal voor je archief!
Op mijn bureau prijkt een borduurwerk van een kabouter. Mijn oma maakte deze kabouter in mijn eerste levensjaar, haar ogen moe en haar handen trillend na de plotselinge dood van haar zoon, mijn oom. Vaak maakte ze fouten en vastberaden na elke mislukte poging haalde ze het hele werk uit, en begon ze overnieuw, als een moderne Penelope. Uiteindelijk heeft ze de kabouter, met veel grotere steken dan oorspronkelijk de bedoeling, afgekregen voordat ze stierf in de nacht na mijn eerste verjaardag. De kabouter waakt nu over al mijn falen, en opnieuw beginnen..
Lieve Laura, de nachtzoen gezien…ontroerend…en dubbel onroerend voor mij: eindelijk iemand die dat ontdekt en doorgeeft: door het verbannen van dood, misvormdheid, verdriet, ongeluk uit ons leven en onze samen-leving verbannen we ook de liefde. Daardoor is er volop ruimte voor uitstoting, afwijzing respectloosheid en wreedheid. Paradox: de jacht op geluk leidt tot vervreemding en liefdeloosheid. Xxxxx
De nachtzoen is al een performance/tedlezinkje/liefdesbrief An sich.
Laura , wat ontroerend dat verhaal van je moeder en de dennetakjes , kreeg bijna tranen in mijn ogen . Prachtig dat je zo eerlijk over je verdriet bent. ik kom zeker kijken ben benieuwd xxxxx veel liefde naar jou
Liefhebben…
Ja graag!
Wat fijne lieve Laura dat je terug bent na een jaar van stilte
Je mag ons vertellen over liefhebben
Je mag ons laten voelen hoe dat voelt
Je mag naar ons kijken en ons laten kijken
Je mag zwijgen en ons laten nadenken
Leve Laura!
Welkom terug!
Liefs L
Hallo Laura,
Ik was op zoek naar de speellijst van ‘Ode aan de man’ Met mijn twee broers, 3 zonen, 3 kleinzonen en een echtgenoot was ik benieuwd naar wat jij over mannen te vertellen had. Maar ik begrijp, dat deze voorstelling is komen te vervallen en dat je even een time-out neemt. Lijkt me héél verstandig gezien de enorme produktie van de afgelopen jaren…. Kom lekker bij zou ik zeggen en we kijken uit naar je volgende programma. Misschien ga je ooit nog eens een voorstelling maken over de man…. Voorlopig zal ik het moeten doen met m’n eigen ervaringen…..;-)
Hartelijke groeten van Ans Numan.
Beste Laura,
Ik heb gisteren genoten van de intieme, feestelijke avond in Frascati. Aangezien ik de hele week in het ziekenhuis werk en mij bezighoudt met de behandeling van kinderen met een aangeboren hartafwijking is het nodig inspiratie te blijven houden. Binnen een organisatie als een groot ziekenhuis is dat niet altijd eenvoudig. De avond van gisteren heeft mij weer een enorme stimulans gegeven om een “utopische” wereld na te streven. Ik ben blij dat er zoveel positieve mensen rondlopen.
Nogmaals dankjewel voor je fantastische avond,
Groeten,
Derk Jan
goedenavond mevr. Dolron,
Gisterenmiddag hoorde ik op de radio iets van uw “begrafenisvoorstelling niets dan goeds”
Deze fragmenten vond ik erg mooi en spraken me erg aan.
Mijn vraag is nu: is er ook een cd o.i.d te koop van één of meerdere voorstelling(en) met de begrafenisspeeches?
Ik zou het heel mooi vinden om er nog eens heel rustig naar te kunnen luisteren (en nog eens, en nog eens….)
Graag hoor ik van u,alvast dank.
Kom snel naar de achterhoek! Dan kom ik zeker kijken!
Gisteren in Eekloo. bedankt, ik was ontroerd.
het herhalen van die laatste zin vond ik sterk en grandioos. En nu beginnen we eraan!
Clara
n.a.v. je intervieuw op radio klara:
weg van de liefde
voorbij elke horizon
dichter bij elkaar
Laura
Kom nog veel terug naar België.
We houden van je!
Bedankt voor jullie voorstelling gisteren! Ik heb er enorm van genoten! Het was heerlijk om het van zo dichtbij te mogen meemaken en het samenhorigheidsgevoel te mogen voelen! Bedankt voor jouw gedachten en weten met ons te delen! Het allerbeste!
Vandaag in Gouda jullie voorstelling met grote instemming gevolgd. Wat ons inderdaad rest is geloof, hoop en liefde en van deze drie de liefde het meest. Paulus schreef dat al. Wat een prachtige fijnzinnige boodschap die jullie ons hebben meegegeven. Dank. Veel dank.
Lieve Laura,
Vol ontroering heb ik zitten luisteren naar je preek vanochtend. Ik was er erg door geraakt. Ik durfde je niet goed aan te spreken, maar wilde je toch nog bedanken. Dus nogmaals: dankje, Laura!
Van het dappere meisje met de bril en het meisjeshandschrift.
Beste Laura,
Sartre behoort tot mijn erfgoed (ik ben Frans geboren), en ik ben oprecht verrast dat zijn invloed zo ver over de grenzen reikt, zeker na zo veel jaren. En dan hem te confronteren met zijn “erfenis”. Dat is behoorlijk fijzinnig. Wat zou Sartre daadwerkelijk zeggen als hij nu ineens weer in ons midden stond? Misschien eerder ” Zie je wel” dan “Sorry”. Hoewel ik je in staat acht hem te laten bijdraaien. Dank hiervoor, ik heb nog een glimlach op mijn gezicht.
Groet uit Haarlem
Parel! Dat ben jij. Ze zeggen wel eens ‘geen parels voor de zwijnen’. Daar ben ik het niet mee eens en jij gelukkig ook niet. Jij geeft je parels kado en iedereen zal ze op zijn of haar manier ontvangen. Bij mij komen ze in ieder geval recht binnen en het steunt me enorm dat jij zo openlijk kwetsbaar durft te zijn en pleitbezorger bent van kwetsbaarheid, schoonheid etc. Mijn vriendin en ik hebben genoten gisteren van Sartre zegt sorry in Wormer. Ook complimenten aan Steve Aernouts, die ook geweldig was!!!
Met ogenschijnlijk gemak en gepassioneerde nonchalance biedt Sartre zijn excuses aan “het zwarte gat” , tussen aanhalingstekens. En natuurlijk is hard weglopen veel fijner dan naderen, Laura. De hersens zijn gekraakt, het stof is eraf geblazen. Ik wil jullie heel hartelijk danken voor deze mooie avond in Groene Engel in Oss
Ha Ginette, stuur aub even een mailtje via ‘contact’
Service club Quota Zeist (vrouwenserviceclub) wil avond organiseren voor leden en genodigden om geld in te zamelen voor ons project. Is het mogelijk dat een optreden kan worden afgesproken? Welke kosten zijn daaraan verbonden?
Met vriendelijke groet,
Ginette Snijders
Dag Laura, eergisteren naar je laatste voorstelling in Antwerpen geweest. Je eerlijkheid heeft me tot tranens toe bewogen. Bedankt daarvoor. Het nodigt de mensen in je publiek uit om zich ook zo kwetsbaar, eerlijk en puur te durven tonen. Het zaait wel verwarring, en dat is een mooie toestand om nieuwe dingen (over jezelf) te ontdekken. Je hebt ook mij geïnspireerd. Bent benieuwd naar je ‘Sartre’. Tot binnenkort dus…
Na haar voorstelling in Rotterdam ben ik verkocht; ze heeft er weer een nieuwe klant erbij.
Gisteren gefascineerd je mooie voorstelling in Frascati bijgewoond. Dank daarvoor!
Tja, een mysterie ontkleden zou een mysterie kunnen worden, maar helaas. De gelaagdheid is te dun geworden. Dag 2012.
Gisteren (27/12) de oudejaarsconference 2012 van Laura bijgewoond in Den Haag. Wederom een sterke voorstelling. Omdat zij kwetsbaarheid en weerbaarheid op unieke wijze weet te combineren ontstaat een spanning die de toeschouwer van begin tot eind pakt.
Oudejaars conference gezien (late voorstelling in NT gebouw). Gelukkig een keer een voorstelling die niet grof is en voldoende stof tot nadenken biedt. We komen zeker terug voor Sartre.
dag laura
19 dec echt een prachtige theateravond door jou in ins blau/leiden, je hebt echt een heel goede vorm voor jezelf gevonden!
als ik voor de try out toch iets mag zeggen: smoking is prima maar zorg dattie perfect zit zowel broek als jasje; en in elk geval géén bruine laarzen eronder: zwart en glim voor de pumps, veel succes en tot de volgende keer
Lieve Laura, gisteravond heb ik je gezien in de Verkadefabriek met de oudejaarsconference die duidelijk bij veel mensen verwarring teweeg bracht. Door jouw kwetsbare kant te laten zien en de maskers af te zetten kwam ik ook bij die verwarring, mijn eigen kwetsbaarheid, onvolmaaktheid. Wat fijn, dankjewel daarvoor. het leuke van verwarring is dat als je ernaar durft te kijken je een seconde van het inzicht af zit. Jammer dat ik je na afloop wel heb aangesproken maar niet even heb omhelst. Bij deze dus. Prachtige voorstelling !
Dag Laura,
bij toeval zie ik de herhaling van kunststof en zie jou en Koos P aan tafel zitten. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit van je gehoord; maar dat ligt meer aan mij dan aan jou. Wat me ‘greep’ was je opmerking over Jozef van de Berg. ‘ooit’ heb ik een voorstelling van hem bijgewoond, wat bijzonder veel indruk op mij maakte; maar vrij snel daarna verdween hij uit beeld. Jij weet meer van hem? Ik zou om die reden graag contact met je hebben.
Groet
Bob Koedijker
dag laura,
enkele weken geleden zag ik jouw voorstelling in het kaaitheater in brussel. een paar dagen erna zag ik een tentoonstelling over romy schneider. je lijkt een beetje op haar. waarvoor ik hier typ, ik vond het een lastige voorstelling, het waren er 2. de eerste over iemand moet het doen irriteerde me soms echt. omdat het niet duidelijk is in hoeverre je speelt. ben je echt met het vliegtuig naar tibet gegaan? dan vind ik niet dat je jezelf erover schuldig moet voelen. je hebt gewoon een keuze gemaakt die niet ecologisch is maar daardoor ben je geen slecht mens. of over sojamelk hoef je je ook niet te schamen. toevallig had ik een vriend meegenomen die zich vaak nihilistisch kan opstellen. toen je vertelde over het feestje dat idealisten de losers zijn en nihilisten de geile bokken, keek ik zijn kant uit. hij lag te slapen.
ik had het gevoel dat je soms wat zelfmedelijden had? en daarom vind ik het eerlijk gezegd wat verontrustend dat er zoveel mensen zijn die het fantastisch vonden. of is dat net de bedoeling?
ik wil je hiermee niet kwetsen want waarschijnlijk verwar ik jouw personage met echte personen. waardoor ik er waarschijnlijk helemaal ingeluisd ben haha. veel geluk met je verdere voorstellingen. groetjes annabel
Dag Laura,
Ik wilde eigenlijk graag naar “Sartre zegt sorry” gaan kijken. Ik vind namelijk ook dat Sartre hoognodig eens sorry mag zeggen. Ik wilde graag weten of jij dat voor ongeveer dezelfde redenen vindt, als ik. Maar goed, de voorstelling was reeds in de voorverkoop compleet uitverkocht, vandaar dan maar kaartjes gekocht voor “iemand moet het doen”. Ik had graag de moed gehad om uw hand te komen vasthouden, maar durfde dat toch niet. Doen sommige mensen dat? En hoe voelt u zich dan?
Groeten,
Ann
Dag Laura,
Ik had veel over je gehoord en gelezen. Ik ben er vanavond speciaal voor uit Nijmegen gekomen, en het was het meer dan waard! Indrukwekkende voorstelling, met stof tot nadenken. Dank !
Geraakt door ‘Wat nodig is”. Verliefd op jullie alle 3, maar dat is misschien weer iets te werelds uitgedrukt: )
Zaterdag avond 19 mei j.l. zag en hoorde ik je voorstel(ling) in Frascati: Iemand moet het doen.In de Griffioen j.l.januari voor het eerst Laura ontmoet:Wat nodig is. Het is inderdaad nodig wat je doet en je doet het. Eerlijk, weg van de buitenkant, een spiegel wordt ons op een milde wijze voorgehouden, nieuwe ideeen gegeven.
A.s. woensdag weer naar Frascati, nu voor de sorry zeggende Sartre. Ik heb een dringende vraag. Kan jullie spreken langzamer gaan? Ik mis door het snelle spreken zoveel van wat jullie brengen. Mijn oren zijn niet zo gewillig meer, op de eerste rij zitten is absoluut nodig voor mij, maar dan nog blijkt dat ik veel mis.Ik wil zo graag niets missen van al dat nieuwe. Langzamer spreken zal zeker helpen, dan maar wat later naar huis. Veel liefs, Ybel.
Ik riep ooit, na je voorstelling “Wat nodig is”, hard door het applaus heen “Jullie zijn lief!”
Ik wil alleen maar zeggen dat ik het er nog warm van krijg als is er aan terugdenk, maar het nog steeds meen.
Dank.
Hoi Laura,
Kan niet veel meer zeggen dan dat ik je stand up inspiration performance heb gezien en… het raakte me. Mooi.
Het beste!
lieve laura
sinds ‘lieg ik soms’ heb ik bijna al je voorstellingen gezien en elke keer als ik je zie word ik weer evenveel geraakt. daarom kom ik ook steeds weer. zo goed als jij je voelt als je speelt, zo goed voel ik me als ik naar je luister, en daarna. ik zou zo graag je teksten lezen, of je voorstellingen thuis opnieuw kunnen zien op dvd, die je vast niet hebt. ook gisteravond weer, na ‘wat nodig is’. wat weer een heerlijke teksten. het voelt altijd overdreven om je na een voorstelling persoonlijk te vertellen hoe ik het vond. zo uniek ben ik niet, dat weet ik inmiddels, een illusie armer, heerlijk. toch wil ik het je graag laten weten (dan maar publiekelijk waar ik helemaal niet van houd). en wie weet kom ik er zo achter hoe ik je mooie woorden kan nalezen of zien. tot de volgende keer. Yvonne
Laura, wat wat dat weer een mooi stuk. Wat speelde die Ariane goed en ik herkende er zo Laura in. Je hebt iets moois geschreven en Ariane heeft het heel goed verwoord.Groet
Diepe dank aan Laura, Oscar en Steve: wat voelt het aanwezig zijn bij jullie avond toch o zo natuurlijk en verbonden ..alsof we dat al waren voordat we onze monologen begonnen te mompelen… merci 😉 (Seems? no not seems…it IS….)…constateerdegisterenavond in Antwerpen bij afloop met een glimlach dat mijn lichaam het liefst stil wilde blijven,maar dat mijn gedachten mij probeerde overtuigen om mijn respect te tonen via applaudiseren (het werd een half-om-half op de eerste rij, maar mijn hart geeft nog steeds een staande ovatie)
Liefs Manon
Beste laura,
ik vind het zo fijn dat je precies maakt wat er nu nodig is, in ieder geval wat ik nodig heb. je spreekt mijn angsten en twijfels uit over het leven en ook waar ik tegen beter weten nog in geloof: dat het allemaal toch nog zin heeft dat we er zijn. haha! de verdwaalde mens vindt zichzelf een beetje terug bij jou.
dat is toch het mooiste wat je kunt geven met kunst!
liefs Leen
“Wat nodig is”: de titel kan niet juister dan zo. Een mooie avond. Hat applaus had wat mij betreft óók stil mogen zijn….
Beste Laura,
Ik ben Yves uit Antwerpen. We ontmoetten elkaar gisteren even na de voorstelling van Sartre zegt sorry in de Arenberg. Al waar ik onder zware invloed van jouw mooie en vooral ware woorden, en een korte nacht in een woelige tijd, jou om de tekst van het stuk vroeg. Ik moest je schrijven, zei je. Bij deze. Ik ben niet zo bondig. Ik heb geen twitter. Beeld je ook maar veel handgebaren in.
Het gebeurt niet vaak dat ik de moed heb om na een voorstelling de makers te feliciteren, al weet ik hoe hartverwarmend complimenten van vreemden kunnen zijn. Je zei in het stuk dat we geen stappen terug moeten nemen, maar juist dichter bij elkaar moeten komen. Het gebeurt ook niet vaak dat ik door een toneelstuk tot tranen toe bewogen wordt. Sterker nog, ik kan me eigenlijk niet herinneren ooit eerder tijdens een toneelstuk gehuild te hebben. Dat was tijdens het stuk waarin je tegelijkertijd het huwelijk deconstrueerde en tegelijkertijd er voor wilde gaan. Tevergeefs. Ik kan me tijdens een toneelstuk, hoe briljant ik ook dit vind, nooit volledig op enkel het stuk concentreren. Tijdens dat stuk beeldde ik me in dat ik die monoloog als toespraak op mijn huwelijk zou vertellen. Dat lijkt me een mooi plan. Ik zal je uitnodigen.
Ik behoor net als jij tot wat men het idealistische type noemt. Ik heb nooit erg van die term ‘idealisme’ of ‘engagement’ gehouden. Het doet me denken aan missionarissen. Tegelijkertijd impliceert het alsof het gewoon een gevoel of bezigheid is die wat evenwaardig is aan kleiduifschieten. Zoals elke familie zijn zatte oom heeft, heeft elke familie vast zijn sympathieke utopist, een goedgelovige.
Als iemand zegt dat hij of zij niet met politiek bezig is, dan is dat hetzelfde alsof ie beweert dat ie nooit naar toilet gaat. Al besef ik dat constipatie een wijd verspreid euvel is. Desalniettemin, vind ik en ik vind dat niet alleen, dat onze menselijke persoonlijkheid zo veel verder dan produceren en consumeren. Ik geloof in het beeld van een complete mens. Een beeld dat niet kan herleid worden tot arbeid en de dingen die hij bezit. De mens is meer dan een homo economicus maar ook iemand die ieder facet van zijn mens-zijn moet kunnen ontplooien. Intellectueel, cultureel, artistiek, sociaal, politiek, enzovoort enzoverder. Als de mens wordt herleid tot werk, zoals vandaag gebeurt, is hij eigenlijk geen mens meer.
Maar ja in tijden waar aanhalingstekens het grote verhaal zijn, is politiek niet het onderwerp waarmee je scoort op feestjes. Tenzij om alles af te breken. Anders ben je een utopist.
Zo werden ook degenen die vroeger voor gelijke burgerrechten, algemeen stemrecht voor mannnen en vrouwen, pensioenen, afschaffing van kinderarbeid, 8h werkdagen of een verenigd Europa zonder oorlog streefden, ook wat zuchtend bekeken. Voor de zelfverklaarde realisten van toen waren zij ook naïevelingen of utopisten.
Ken je het boek de ééndimensionele mens van Marcuse? Dat was in de jaren 1960 vrij invloedrijk. Volgens hem wordt de maatschappelijke orde niet meer door de arbeidersklasse gecontesteerd. De meerderheid van de mensen leeft in relatieve welstand. De behoeften zouden volledig door het kapitalisme bepaald en dus ingevuld worden. Zijn driften worden ingevuld door massa(status)consumptie. In de jaren 1960 waren dat dan de auto en televisie, nu zijn dat diensten op de markt die zich juist tegen het loutere materialisme kanten in de vorm van culinaire geneugten, wellnessweekendjes door trendwatchers met te dure brillen, de ervaringeconomie wordt genoemd. Terwijl geluk toch iets is dat onverwacht komt als bijproduct van iets anders en vrijheid iets anders is dan onbeperkte keuzestress.
Zolang de grote meerderheid vervreemd blijft van de doelstellingen en regeling van zijn werk, van waar zijn voedsel vandaan komt, van de natuur, van zijn medemensen, zullen alle zelfhulpboeken tevergeefs zijn, vrees ik. Want Marcuse hangt een wat rooskleurig beeld op van de westerse overvloedeconomieën. Ik denk dat er wél heel veel mensen fundamenteel ontevreden zijn met de gang van zaken. Vele mensen kunnen het zelf gewoon helemaal niet meer aan. Het probleem is dat mensen zich gewoon geen ‘andere wereld’ meer kunnen inbeelden en het daarom maar allemaal tot persoonlijke verantwoordelijkheid herleiden of de schuld op de moslims, de Walen, de Grieken of de babyboomers willen steken. Daarom knikte ik zeer hard toen Sartre zei dat iedereen zich politiek moeten engageren, i.p.v. op de bank bij psychiaters te liggen. Wie zegt dat er geen grote verhalen meer zijn, beperkt zich tot een bijrol in de stationsroman van het neoliberalisme dat van de ander Ik heb dan ook , de hel wil maken. Ik heb veel geknikt gisteren.
Maar zie mij hier tegelijkertijd weer grote woorden verkondigen en tegelijkertijd soms wel bang te zijn als er ’s nachts een Marrokaan op me afstapt, vooral met mijn eigen navel bezig te zijn, soms met een boog rond zwervers lopen, schuldig voelen over vliegtuiguitstoot. Ook de zoöon politikon is één al contradictie.
Ik las op je website dat je Douglas Coupland, Bill Hicks,Woody Allen en Lars Von Trier tot je belangrijkste inspiratiebronnen rekent. Dat verklaart waarom ik zo veel geknikt heb gisteren. Ik zou zo dezelfde namen kunnen opnoemen. Zeker Douglas Coupland heeft me meer veranderd of beïnvloedt dan sommige van mijn dichte naasten en hij zegt toch net als jou, dat ons leven iets moet betekenen, een verhaal moet hebben. Verhalen van individuen die in een wereld vol aanhalingstekens waar de scheidingswereld tussen fictie en werkelijkheid vager wordt en onze emotionele levenswereld volledig is doordrongen van popcultuur. Hij is ook gewoon keigrappig. Net als jij trouwens.
Ik besef dat ik hier eigenlijk weer veel te veel omwegen gebruik om te vragen of ik de tekst van Sartre zegt Sorry mag lezen. Ik kijk er erg naar uit om je weer te zien in de Arenberg in april. Dan hoop ik ook dat we langer kunnen praten. Veel succes met je volgende voorstellingen.
Ondertussen zal ik de laatste regel van Abbey Road in gedachten houden.
Warme groeten, veel liefde, weinig afwijzingen,
Yves John P
Ik las dat je stand up filosoof bent. Wat een leuke term!
Had tot een maand geleden nog nooit van je gehoord. Twee voorstellingen verder – ‘Wat nodig is’ en de Oudejaarsconference heb ik het gevoel dat ik je al jaren ken. Op zoek naar die laag onder de snelheid van alle dag – dat wat blijft, de tijdgeest die langzaam transformeert. Dank je wel voor je prachtige voorstellingen.
Ach Laura, ik was, toen jij klein was en ook later toen je in Maastricht was, een vriendin van je grootmoeder, die je leven zo intensief volgde en daarvan verslag deed aan haar vriendinnen. Ik heb geen voorstelling van je gezien, maar volg je successen in de pers. Steeds denk ik weer: “Wat zou Aadje trots op haar kleindochter geweest zijn! Wat jammer dat ze deze grote successen niet meer heeft beleefd”
Een beetje raar, omdat dit zo in het openbaar te schrijven, maar ik weet niet, hoe je anders te bereiken.
Ga moedig voort
Lies
Beste Laura,
Ik heb veel voorstellingen van jou gezien; en vond ze allemaal bijzonder, maar ben er al weer veel van vergeten. Ik vroeg me af hoe dit komt en realiseer me dat ik bij jouw voorstellingen (een) plaatje(s)mis als kapstok voor mijn herinneringen (zoals in het Geheugenpaleis; Joshua Foer). De discipline uit ‘Wat nodig is’ probeer ik nu dus maar vast te houden…
Beste Laura,
Zou je gelegenheid en zin hebben een keer op te treden in de IJ-salon? We zouden graag een performance van je hebben op zaterdagmiddag 20 januari 2013, ja, tweeduizenddertien. De IJ-salon is een initiatief van de aanvoerder van de altviolen van het Concertgebouworkest in het Muziekgebouw aan ’t IJ. De concerten worden goed bezocht. Mijn taak is het voor een dramatisch moment te zorgen in het concert, dat vaak belicht wordt door Gé Wegmans. Wij wilden jou vragen en toen bleek dat je al eerder door iuemand van het orkest was gestrikt. Ik ben zo opdringerig omdat ik, als je ja zegt, het graag in de seizoensfolder wil hebben. Zou je me willen bellen of mailen= alph@xs4all.nl of 06 51 45 40 45.Bij voorbaat dank voor de moeite, Een hartelijke groet van Carel Alphenaar
Niets wist ik over dit stuk, Wat nodig is, nu denk ik iets meer te weten, wat soms nodig is. Aanrader!
Ik heb genoten van “wat nodig is”. Heel erg mooi. Dank jullie wel.
Na de eerste voorstelling van Laura (was dat: Iemand moet het doen?) was ik geheel verkocht. Dat bleef zo na Sartre zegt sorry. Afgezet tegen deze hoge verwachting viel Wat nodig is mij een beetje tegen Voor mij als nuchtere bijna tachtigjarige had het een te hoog “je bent goed zoals je bent”-gehalte.
Maar…
Ik vond vanavond in Tilburg een geweldige voorstelling; ingetogen en rustgevend Nederlandstalig toneel, echt een unicum. Aanrader. Bedankt voor deze zeer prettige ontspannende ervaring vanavond. Ga zo door, Hans
Beste Laura (en Oscar),
Had jullie graag individueel een mailtje gestuurd, maar op deze manier komt het ook wel door.
Gisteren heb ik jullie samen in Frascati gezien. Het was alsof er twee spiegels op het podium stonden (en ik ben vast niet de enige die dit denkt). Ik ben nog nooit zo positief geconfronteerd als gisteren. Dank!
Loop nog steeds met een sereen gevoel in mijn lichaam en een lichte grijns op mijn gezicht.
Jullie zijn geweldig.
Dankjewel voor “Wat nodig is”.
Ik zou jullie alle drie wel mee naar huis willen nemen om elke avond weer deze voorstelling te kunnen zien, zo mooi vond ik het.
Groeten