Februari en maart 2016 op tournee door Vlaanderen. Klik hier voor speeldata.

Spel: Laura van Dolron en Steve Aernouts
Tekst: Laura van Dolron

Stand-up filosoof Laura van Dolron knalt met Wat nu nodig is weer door alle theaterwetten heen. Alles om dichter dan ooit bij haar publiek te komen. Haar doel: het gat vullen dat de kerk heeft achtergelaten. In een positieve, niet-naïeve preek laat zij zien dat spiritualiteit niet anti-intellectueel is, maar sexy. Dat betrokkenheid weer belangrijk is. En dat je om ´lief te zijn voor jezelf´ niet naar een welnesscentrum hoeft.

Wat nu nodig is is geen gewone toneelavond maar een ervaring waarbij spelers en publiek samen even op pauze drukken. Waarbij de theaterzaal gebruikt wordt om even uit te rusten, van alle mensen met meningen, om stil te zijn staan en te lachen om onszelf en hoe druk wij ons maken om zaken die er niet echt te doen. Wat er wel toe doet? Dat wij veel meer op elkaar lijken dan we denken. En dat dat besef heel troostrijk is en een heleboel gedoe scheelt.

In het succesvolle Sartre zegt sorry stelden Laura van Dolron en Steve Aernouts een diagnose, nu is het tijd voor het medicijn. In Wat nu nodig is brengen ze antwoorden die links en rechts, gelijk of ongelijk overstijgen. Een voorstelling over stilte, sleutelbenen en sceptici. En over dat we misschien al in de hemel zijn, als we het maar zien.

Toen de voorstelling Wat nodig is eerder in Nederland voor volle zalen speelde werd hij zeer goed ontvangen omdat hij kennelijk nodig was. Laura van Dolron en Steve Aernouts maken er dit seizoen speciaal voor België Wat NU nodig is van. Een geactualiseerde versie van het stuk, dat in deze nieuwe broodnodige versie in België in première gaat.

De Nederlandse pers over Wat nodig is
NRC *****: “Van Dolron probeert in de voorstelling te leven ‘in het nu’. En brengt haar publiek langzaam in dezelfde stemming. Het is bijna magisch, maar Van Dolron weet dat gevoel daadwerkelijk op haar toeschouwers over te brengen. In elk geval voor even. In elk geval bij één.”

Volkskrant: “Het was zinvol en louterend om vijf kwartier even in ‘een bad van stilte, een bad van rust’ te mogen verkeren. En de sterren voor Laura van Dolron staan dit keer aan de hemel.”

Wouter Hillaert in rekto:verso
“Eindelijk een verhaal, een voorstel om mij toe te verhouden. Van Dolron levert mij ideeën op, niet af. Dat haar appel aan intellectuelen om naar hun hele lijf te leren luisteren, best te overwegen valt, bijvoorbeeld” … “Net door een oprecht punt te verdedigen, zorgen de makers voor geestesverruiming in plaats van -begrenzing.”
Naar aanleiding van de voorstelling: “… op scène iets voorstaan kan dus wel degelijk anders dan enkel met vormingstheater of Afrikaanse educatieshows. Laat de kunst weer ergens voor zijn in plaats van eeuwig tegen.”

Laura:  
Dit is voor iedereen die pijn heeft.
Als een dier gewond is, gaat het even liggen, weg van alle bedrijvigheid totdat die wond geheeld is.
Maar wij kunnen dat niet, als wij pijn hebben gaan we heel druk rondrennen, in de hoop van die wond weg te rennen.
Of wij gaan allemaal nieuwe wonden aanbrengen om de aandacht van de originele wond af te leiden, ook heel slim…
Alles om maar niet even te gaan liggen.
Terwijl dieren gewoon even op pauze drukken.
En dat is wat ik vanavond wil doen.
Even op ‘pauze’ drukken, en niet de hele tijd zo heel hard werken.  

Steve:  
Eigenlijk had ik vanavond moeten werken.
Maar ik heb besloten om dat niet te doen.
Zodat jullie ook niet hoeven te werken!
Eigenlijk zou ik hier heel hard mijn best moeten doen om betekenis te genereren en jullie zouden dan heel hard je best moeten doen om daar iets van te vinden.
Ik zou hier heel gespannen hebben gestaan.
En langzaam zouden jullie die spanning dan helemaal hebben overgenomen.
Dat ga ik dus niet doen.
Ik ga niets proberen zodat jullie er niets van hoeven te vinden…hè hè…heerlijk toch!

Als het je lukt om hier twee minuten niets van te vinden…het zal lijken of je tien jaar op vakantie bent geweest!

Foto: Klaas Jan van der Weij